Kwalifikacja: CHM.01 - Obsługa maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych
Kategorie: Procesy przetwórstwa Tworzywa sztuczne
Do zmiękczania PCW stosowanego do produkcji wykładzin podłogowych dodaje się plastyfikatory w celu uzyskania przez polimer
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Dodanie plastyfikatorów do PCW (czyli polichlorku winylu) to naprawdę powszechna praktyka, zwłaszcza w branży podłogowej. Chodzi tu o to, żeby ten materiał był bardziej elastyczny i wytrzymały na uderzenia – fachowo mówi się, że zwiększa się udarność. To właśnie dlatego wykładziny z PCW nie pękają łatwo pod wpływem nacisku albo, na przykład, upuszczenia czegoś ciężkiego. W praktyce, bez plastyfikatora, PCW byłby dość kruchy, przez co na podłodze mógłby się łamać lub pękać, szczególnie w niskich temperaturach albo pod dużym obciążeniem. Z doświadczenia wiem, że plastyfikowany PCW sprawdza się świetnie nie tylko w mieszkaniach, ale i w obiektach użyteczności publicznej. Takie rozwiązanie jest zgodne z normami branżowymi, np. PN-EN 649, gdzie wymaga się określonej odporności na obciążenia mechaniczne. Plastyfikatory to substancje, które „wchodzą” pomiędzy łańcuchy polimerowe i pozwalają im się ślizgać względem siebie. Dzięki temu podłoga jest mniej podatna na uszkodzenia mechaniczne, wygodniejsza w użytkowaniu i po prostu dłużej zachowuje swoje właściwości. Co ciekawe, wybór odpowiedniego plastyfikatora to też nie przypadek – branża preferuje na przykład ftalany albo adipiniany właśnie ze względu na ich skuteczność i bezpieczeństwo użytkowania. Moim zdaniem, trudno wyobrazić sobie dzisiejsze wykładziny bez tego dodatku – to podstawa komfortu i trwałości w nowoczesnych rozwiązaniach podłogowych.