Kwalifikacja: CHM.01 - Obsługa maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych

Wtrysk, choć bardzo popularny w przetwórstwie tworzyw sztucznych, służy do formowania gotowych wyrobów o konkretnych kształtach, na przykład opakowań sztywnych, skrzynek, czy obudów. Proces ten polega na wtryskiwaniu uplastycznionego tworzywa pod ciśnieniem do formy, która nadaje produktowi ostateczny kształt – nie jest on przystosowany do wyrobu cienkich, szerokich folii używanych w workach jednorazowych. Napylanie to zupełnie inna bajka – stosuje się je raczej przy powłokach cienkowarstwowych, np. metalizowanych, a nie do produkcji masowych folii opakowaniowych. Co ciekawe, wiele osób kojarzy napylanie z wytwarzaniem cienkich warstw na powierzchniach, np. szkła czy folii, ale to raczej operacja wykańczająca, a nie podstawa produkcji worków foliowych. Kalandrowanie z kolei przydaje się do produkcji folii PVC czy gumowych taśm, ale głównie o większej grubości i w płaskich formach, a nie tych ultracienkich stosowanych w workach. Moim zdaniem częsty błąd wynika z mylenia technik plastyfikacji i formowania – kalandrowanie faktycznie daje płaskie folie, ale nie jest tak wydajne i uniwersalne jak wytłaczanie z rozdmuchem, zwłaszcza przy polietylenie. Branżowe dobre praktyki i normy jasno wskazują, że dla lekkich worków jednorazowych z folii cienkiej najbardziej racjonalne, ekonomiczne i sprawdzone jest właśnie wytłaczanie. Stosowanie innych metod prowadziłoby do niepotrzebnych komplikacji technologicznych i wzrostu kosztów produkcji, czego nikt w tej branży nie chce. Moje doświadczenie pokazuje, że osoby początkujące często nie doceniają prostoty i efektywności procesu wytłaczania przy produkcji takich wyrobów.