Spawanie rzeczywiście nie wymaga docisku łączonych elementów – i to jest kluczowa cecha tego procesu. W praktyce, podczas spawania materiały są łączone przez stopienie ich brzegów i ewentualnie dodanie spoiwa, a całość zastyga po ostudzeniu. Nie trzeba tu ściskać elementów, żeby uzyskać trwałe połączenie. Warto zauważyć, że spawacz skupia się na odpowiednim przygotowaniu powierzchni, np. oczyszczeniu krawędzi i ustawieniu ich względem siebie, ale sam docisk nie jest konieczny do uzyskania właściwego spoiny. Z mojego doświadczenia, jeśli ktoś próbuje „dociskać” elementy podczas spawania, to są to raczej działania pomocnicze, żeby utrzymać pozycję części, a nie wymaganie procesu samego w sobie. Branżowe standardy, np. normy PN-EN ISO dotyczące spawania, jasno opisują, że kluczowe jest uzyskanie odpowiedniej penetracji spoiny, a nie nacisk mechaniczny na złącze. Przykładowo, w budowie mostów czy konstrukcji stalowych, elementy najpierw się układa i punktuje, a potem spawa – bez żadnego prasowania czy dociskania. Klejenie czy zgrzewanie to już inne bajki, tam docisk bywa krytyczny do prawidłowego związania materiałów. Także spawanie daje dużą swobodę w pracy z dużymi albo trudnodostępnymi elementami, bo nie trzeba martwić się o utrzymanie stałego nacisku podczas łączenia.
Zagadnienie docisku w procesach łączenia materiałów bywa mylące, zwłaszcza na początku nauki. Wiele osób utożsamia trwałość połączenia z koniecznością wywierania siły na styku elementów, ale nie jest to uniwersalna zasada. Zarówno klejenie, jak i prasowanie oraz zgrzewanie wymagają docisku – choćby na etapie wiązania materiałów, żeby zapewnić równomierny rozkład kleju, wyeliminować pęcherze powietrza czy uzyskać właściwe zespolenie warstw. Docisk jest tu niezbędny, bo gwarantuje odpowiedni kontakt chemiczny lub fizyczny materiałów. Prasowanie wręcz z definicji polega na łączeniu przez nacisk. Zgrzewanie, na przykład punktowe, w praktyce wręcz wymaga ściskania elektrod dla prawidłowego przepływu prądu i uzyskania odpowiedniej jakości połączenia – bez tego zgrzeina byłaby nietrwała albo wręcz niemożliwa do uzyskania. Klejenie również wymaga przyłożenia docisku na czas utwardzania kleju; bez tego mogą powstać szczeliny albo połączenie będzie słabe. Częstym błędem jest zakładanie, że wszystkie metody termiczne nie potrzebują docisku. Tymczasem wyłącznie w spawaniu łączone materiały są stapiane, a połączenie następuje na skutek krzepnięcia roztopionego metalu, bez potrzeby dociskania. To dlatego spawanie stosuje się często w konstrukcjach wielkogabarytowych, gdzie docisk byłby wręcz niemożliwy do zrealizowania technicznie. Warto rozróżniać charakterystyczne cechy tych procesów, żeby później w pracy zawodowej nie zaliczyć kosztownych pomyłek technicznych.