Kwalifikacja: CHM.01 - Obsługa maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych

Wiele osób myli się sądząc, że takie tworzywa jak polistyren, polietylen czy polipropylen wymagają suszenia przed przetwórstwem. To dość częsty błąd, zwłaszcza na początku nauki o polimerach. Wynika to chyba z przekonania, że wszystkie granulaty powinno się traktować podobnie, a w praktyce to zupełnie różne materiały pod względem zachowania wobec wilgoci. Polistyren (PS), polietylen (PE) i polipropylen (PP) to tworzywa praktycznie niehigroskopijne – one nie pochłaniają wilgoci z powietrza i nie wymagają suszenia przed wtryskiem czy wytłaczaniem. Nawet jeśli mają zewnętrzną wilgoć, ona łatwo odparowuje i nie wpływa na strukturę wyrobu – najwyżej pojawią się drobne ślady na powierzchni, ale to rzadkość. W branży przyjęło się, że suszenie tych materiałów jest stratą czasu i prądu, wyjątkiem mogą być sytuacje, kiedy granulat był przechowywany w bardzo wilgotnym miejscu i widać na nim skroploną wodę – wtedy najczęściej wystarczy przetarcie lub krótkie podsuszenie powierzchniowe. Pomyłka bierze się często z faktu, że operatorzy chcą być zbyt ostrożni i wychodzą z założenia „lepiej przesuszyć niż wyprodukować bubel”, ale w przypadku PS, PE i PP to po prostu niepotrzebne. Poliamidy natomiast są bardzo wrażliwe na obecność wody, bo każda jej cząsteczka może wywołać rozpad łańcuchów polimerowych podczas przetwórstwa – tu różnica jest fundamentalna. Stąd w dobrych praktykach branżowych jednoznacznie podkreśla się, że tylko tworzywa silnie higroskopijne (np. PA, PET, PC) bezwzględnie muszą być suszone tuż przed podaniem do maszyny, a reszta – tylko w wyjątkowych przypadkach. Niezrozumienie tej zasady może prowadzić do niepotrzebnych przestojów i strat energii w zakładzie.