Kwalifikacja: CHM.01 - Obsługa maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych

W recyklingu odpadów zawierających obudowy telefonów komórkowych bardzo łatwo pomylić różne procesy mechanicznej obróbki tworzyw sztucznych, zwłaszcza gdy nazwy są do siebie podobne albo brzmią fachowo. Granulowanie, choć brzmi bardzo profesjonalnie, w praktyce jest często kolejnym etapem po mielenie – polega na dalszym przetwarzaniu przemielonego materiału w drobny granulat o regularnych kształtach, ale bez wcześniejszego rozdrobnienia nie byłoby co granulować. Aglomerowanie natomiast to metoda, która raczej dotyczy cienkich folii lub drobnych odpadów polietylenowych, gdzie zlepia się je w większe kawałki przez podgrzewanie, nie przez typowe mielenie. W przypadku twardych tworzyw, jak obudowy telefonów, ta technologia po prostu się nie sprawdza, bo nie uzyskamy jednorodnego materiału wyjściowego. Homogenizowanie brzmi bardzo naukowo, ale to w rzeczywistości proces wyrównywania składu materiału – czyli mieszania już rozdrobnionych surowców tak, żeby uzyskać jednorodną mieszankę, najczęściej stosowany na końcu, a nie na początku procesu recyklingu. Często spotykam się z przekonaniem, że można od razu granulować lub homogenizować, ale brak wcześniejszego mielenia powoduje, że recyklat jest zbyt zanieczyszczony lub nierównomierny. Branżowe wytyczne jasno wskazują, że pierwszym etapem odzysku tworzyw ze zużytych urządzeń elektronicznych powinno być właśnie mielenie – bo tylko wtedy można skutecznie oddzielić plastiki od innych frakcji i przygotować je do dalszej obróbki zgodnie z wymaganiami ekologicznymi i technologicznymi. Moim zdaniem to właśnie nieznajomość kolejności tych procesów prowadzi do takich pomyłek. Najlepiej pamiętać, że rozdrabnianie (mielenie) jest punktem wyjścia do wszystkich kolejnych etapów recyklingu tworzyw z e-odpadów.