Kwalifikacja: CHM.01 - Obsługa maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych

Bardzo łatwo wpaść w pułapkę szukania przyczyn zbyt lekkiej wypraski tam, gdzie nie trzeba. Wiele osób automatycznie zaczyna kombinować z temperaturą formy, bo wydaje się, że cieplejsza forma poprawi płynięcie tworzywa i masa wzrośnie. Niestety, to tylko częściowo prawda – podniesienie temperatury formy (lub jej obniżenie) wpływa bardziej na wygląd powierzchni, połysk, czas krzepnięcia i ewentualnie strukturę wewnętrzną, niż na bezpośrednie zwiększenie masy wypraski. Owszem, czasami zbyt niska temperatura formy może powodować niedolewy, ale skala tego wpływu jest znacznie mniejsza niż ciśnienia docisku, co jasno pokazuje tabela (tam przy wyprasce zbyt lekkiej największy wpływ – aż 5 – ma właśnie ciśnienie docisku, inne parametry mają dużo niższą skalę lub nawet nie są zaznaczone). Z kolei zmniejszanie ciśnienia docisku jest wręcz odwrotną strategią do tej, jaką należy zastosować – jeśli zmniejszysz docisk, jeszcze bardziej ograniczasz ilość tworzywa wpompowywanego do formy po zamknięciu kanału wlewowego, co pogłębi problem lekkości wypraski. Taki błąd często popełniają osoby początkujące, które nie do końca rozumieją przebieg cyklu wtrysku i mylą docisk z ciśnieniem wtrysku. Co więcej, opieranie się tylko na intuicji, bez analizy danych z tabeli wpływu parametrów, często prowadzi do niepotrzebnych strat – zarówno czasu, jak i materiałów. W branżowej praktyce standardem jest zmiana tylko jednego parametru (najważniejszego według skali wpływu), zanim przejdzie się do kolejnych. Zwiększenie ciśnienia docisku to najpewniejszy sposób na poprawę masy wypraski bez niepotrzebnych komplikacji. Reszta działań może pogorszyć inne właściwości lub wprowadzić nowe wady, których potem ciężko się pozbyć. Warto więc zawsze wracać do podstaw i analizować skalę wpływu parametrów zamiast działać po omacku.