Kwalifikacja: CHM.01 - Obsługa maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych

Bardzo łatwo pomylić się przy typowaniu procesu zgrzewania na podstawie samego wyglądu kształtki, bo wiele osób kojarzy rury i kształtki z różnymi metodami łączenia. Jednak warto pamiętać, że zgrzewanie impulsowe dotyczy głównie folii, cienkich materiałów lub przewodów o znacznie mniejszym przekroju, a nie sztywnych rur z tworzywa sztucznego, z jakimi mamy do czynienia tutaj. Zgrzewanie gorącym klinem z kolei używa się zazwyczaj do dużych powierzchni folii, np. przy hydroizolacjach czy budowie zbiorników z geomembran, i tam zupełnie inaczej wygląda geometria łączenia – klin jest sprzętem płaskim, nie ma tu mowy o łączeniu rur czy kształtek. Czasem można się też natknąć na pojęcie zgrzewania elektroporowego, jednak to technika związana z zastosowaniem kształtek wyposażonych w oporniki elektryczne zatopione w tworzywie, a połączenie następuje pod wpływem prądu przepuszczanego przez te oporniki – taka kształtka jest zawsze wyposażona w specjalne gniazda na przewody i wygląda zupełnie inaczej niż ta ze zdjęcia. Typowym błędem jest zakładanie, że każda metoda zgrzewania nadaje się do każdego typu kształtki, a w rzeczywistości dobór technologii musi być ściśle powiązany z materiałem, konstrukcją elementów i wymaganiami normowymi. Często spotykam się z sytuacją, gdzie ktoś wybiera zgrzewanie impulsowe lub elektroporowe, bo brzmi to nowocześnie, ale niestety nie ma to zastosowania w przypadku klasycznych kształtek mufowych do rur z PP-R czy PE. Tylko zgrzewanie mufowe gwarantuje poprawność i trwałość takiego połączenia, a inne technologie są po prostu nieodpowiednie dla tej geometrii i materiału.