Dysza pokazana na zdjęciu to klasyczny przykład końcówki stosowanej w spawarkach lub opalarkach na gorące powietrze. Tego typu dysze służą do ukierunkowania strumienia rozgrzanego powietrza na konkretne miejsce, co jest niezwykle przydatne przy pracach takich jak lutowanie, spawanie tworzyw sztucznych, obkurczanie koszulek termokurczliwych albo nawet usuwanie farby. Moim zdaniem, kto choć raz używał opalarki do naprawy zderzaka samochodowego z ABS-u, od razu rozpoznałby ten kształt końcówki. W praktyce branżowej, na przykład w serwisach elektroniki lub warsztatach samochodowych, taka dysza pozwala na lokalne podgrzanie bez narażania sąsiednich elementów na przegrzanie. Żaden gaz ochronny nie jest tutaj potrzebny, bo powietrze samo spełnia funkcję środka roboczego. Warto pamiętać, że w odróżnieniu od dysz do spawania łukowego (w osłonie argonu czy elektrodą nietopliwą), tutaj materiałem grzewczym jest wyłącznie gorące powietrze. Dobre praktyki podpowiadają, by po każdym użyciu sprawdzać czystość takiej końcówki, bo nawet drobne zabrudzenia mogą obniżyć efektywność pracy. Według wielu instrukcji producentów narzędzi, stosowanie odpowiednich końcówek jest kluczowe dla bezpieczeństwa i jakości wykonywanych operacji.
Odpowiedzi sugerujące zastosowanie tej dyszy do spawania w osłonie argonu, elektrodą otuloną lub nietopliwą wskazują na typowe nieporozumienie związane z rozpoznaniem profesjonalnych końcówek spawalniczych. W spawaniu TIG, gdzie pracuje się elektrodą nietopliwą w osłonie argonu, używa się zupełnie innej budowy dysz – zazwyczaj ceramicznych, krótkich, mocno zwężonych, które zapewniają precyzyjny przepływ gazu osłonowego bez kontaktu z powietrzem atmosferycznym. Podobnie w metodzie MMA z elektrodą otuloną nie stosuje się w ogóle żadnych dysz do powietrza, bo ochrona łuku odbywa się przez spalającą się otulinę elektrody, która tworzy gaz ochronny samoczynnie. W obydwu tych przypadkach konstrukcja i funkcja końcówki są podporządkowane ochronie przed utlenianiem metalu oraz stabilizacji łuku, a nie kierowaniu gorącego powietrza. Z mojego doświadczenia, mylenie tych końcówek wynika często z braku praktycznych zajęć lub zbyt ogólnego opisu narzędzi w materiałach szkoleniowych. W branży spawalniczej oraz mechanicznej zawsze warto dopytać o specyfikę narzędzi i patrzeć na ich budowę oraz zastosowanie zgodnie z dokumentacją techniczną. Dysze do gorącego powietrza są typowe dla opalarek i sprzętu do obróbki termicznej tworzyw, a nie dla klasycznych procesów spawania metali w osłonie gazów obojętnych czy elektrodą otuloną. Takie rozróżnienie to podstawa dobrych praktyk zawodowych.