Kwalifikacja: CHM.01 - Obsługa maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych

Bardzo łatwo pomylić segment mieszający ślimaka z innymi elementami – szczególnie gdy patrzymy na nie tylko powierzchownie. Rysunki 1 i 2 przedstawiają segmenty o zupełnie innej funkcjonalności niż intensywne mieszanie. Rysunek 1 to klasyczny segment transportujący, który służy głównie do przesuwania materiału wzdłuż cylindra i nie ma specjalnych cech umożliwiających rozprowadzanie czy dyspersję składników. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób myli takie segmenty z mieszającymi, bo wydają się do siebie podobne – jednak w praktyce różnica ujawnia się już przy pierwszych próbach pracy z bardziej złożonymi recepturami. Segment z rysunku 2 to natomiast przykład segmentu dozującego lub nawet lekko kompresującego, stosowanego do kontrolowania przepływu lub wytwarzania niewielkiego ciśnienia. On również nie nadaje się do efektywnego mieszania komponentów, bo jego budowa nie pozwala na powtarzalne podziały i zawracanie strumienia materiału. Co ciekawe, takie błędne wybory są czasem konsekwencją upraszczania zagadnienia budowy ślimaka – wydaje się, że wystarczy dowolny segment. Tymczasem według dobrych praktyk branżowych, potwierdzonych chociażby w instrukcjach producentów przemysłowych wytłaczarek, tylko segmenty z wieloma poprzecznymi elementami (jak na rysunku 3) umożliwiają skuteczne wymieszanie nawet trudnych do rozproszenia dodatków. Brak odpowiedniego segmentu mieszającego prowadzi do powstawania tzw. smug, niedomieszań i w efekcie – produktu o niższej jakości. Dlatego przy projektowaniu ślimaka do dwuślimakowej wytłaczarki tak ważne jest precyzyjne rozróżnienie, który segment do czego służy, a segmenty widoczne na rysunkach 1 i 2 nie spełnią zadania intensywnego mieszania. To typowy błąd początkujących operatorów i konstruktorów, którzy nie doceniają wpływu geometrii ślimaka na końcowe właściwości materiału.