Kwalifikacja: CHM.01 - Obsługa maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych

Strefa odpowietrzania ślimaka wytłaczarki bywa często mylnie interpretowana, szczególnie przez osoby rozpoczynające swoją przygodę z technologią przetwórstwa tworzyw sztucznych. Przede wszystkim jej zadaniem nie jest napowietrzanie masy uplastycznionego tworzywa – wręcz przeciwnie, obecność powietrza czy gazów w przetwarzanym materiale jest niepożądana, bo prowadzi do powstawania wad powierzchniowych, takich jak pęcherze, mikropęknięcia czy niejednorodność struktury. Niekiedy pojawia się też błędne przekonanie, jakoby odpowietrzanie miało poprawiać chłonność wody przez tworzywo. W praktyce dąży się do maksymalnego odwodnienia materiału, a nie do jego nawilżania, ponieważ większość polimerów źle znosi obecność wilgoci podczas obróbki termicznej – woda powoduje hydrolizę, pogarsza własności mechaniczne i estetyczne wyrobów. Często też natrafiam na opinię, że odpowietrzanie ma zapobiegać cofaniu się tworzywa w cylindrze – to nie jest prawdą. Temu służą głównie specjalnie ukształtowane zawory zwrotne oraz geometria ślimaka. Takie uproszczenia wynikają chyba z mylenia pojęć i niezrozumienia, jak wygląda fizyka procesu wytłaczania. Moim zdaniem warto zawsze patrzeć na cały proces przez pryzmat jakości końcowego produktu – a strefa odpowietrzania istnieje właśnie po to, by usunąć z masy jak najwięcej niepożądanych gazów i pary wodnej, bo to one psują efekt końcowy. W literaturze branżowej i normach technicznych, np. ISO 11420, znajdziemy wyraźne podkreślenie roli tej strefy w zapewnieniu optymalnych warunków dla topienia i homogenizacji tworzywa. Warto zwracać uwagę na takie detale, bo to one w praktyce rozróżniają produkcję wysokiej jakości od tej pełnej odpadów i reklamacji.