Kwalifikacja: CHM.01 - Obsługa maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych

W przypadku tworzyw konstrukcyjnych z dodatkiem włókna węglowego często pojawiają się pewne błędne przekonania dotyczące ich właściwości. Duża plastyczność, mimo że pożądana w niektórych aplikacjach, nie jest cechą włókien węglowych ani kompozytów na ich bazie. Wręcz przeciwnie – materiały te są z natury bardzo sztywne, a ich zdolność do trwałych odkształceń bez pękania jest dość ograniczona. Wynika to z samej struktury włókien węglowych, które są bardzo kruche i sztywne. Drugim nieporozumieniem jest wysoka przepuszczalność powietrza – kompozyty te, szczególnie po prawidłowym utwardzeniu i laminowaniu, są praktycznie nieprzepuszczalne dla gazów, co jest pożądane np. w konstrukcjach lotniczych czy sportowych. Wysoka przepuszczalność to raczej domena niektórych tekstyliów technicznych, a nie tworzyw konstrukcyjnych. Również kwestia niskiego zużycia energii podczas przetwórstwa nie jest tutaj prawdziwa – produkcja kompozytów z włóknem węglowym jest dość energochłonna i wymaga specjalistycznych procesów, np. autoklawowania albo infuzji żywicy, co jest skomplikowane i drogie. Z mojego doświadczenia wynika, że te błędne przekonania biorą się najczęściej z uproszczonego rozumienia cech materiałów kompozytowych, gdzie zamiennie traktuje się je jak tworzywa sztuczne o typowych właściwościach, a to zupełnie inna liga pod względem mechaniki materiałów. W praktyce zawsze chodzi o optymalne połączenie wytrzymałości mechanicznej i niskiej masy, co jest standardem w branży konstrukcyjnej, a nie o łatwą obróbkę czy przewiewność materiału.