Kwalifikacja: CHM.01 - Obsługa maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych

Wiele osób podczas rozwiązywania tego zadania wpada w pułapkę prostego odejmowania lub niepoprawnego procentowania, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Najczęściej myli się tutaj pojęcie procentu masowego plastyfikatora względem masy końcowej mieszaniny z procentem liczonym względem samego polimeru. Jeżeli ktoś wybrał 10, 15 albo 20 kg, to najprawdopodobniej przyjął, że 20% to po prostu 20 kg z 100 kg, nie uwzględniając, że całkowita masa mieszaniny jest sumą masy plastyfikatora i masy polimeru. Stosując takie uproszczenie, łatwo się pomylić, bo jeśli do 100 kg polimeru dołożysz 20 kg plastyfikatora, to łączna masa wyniesie 120 kg, a plastyfikator będzie wtedy stanowił tylko 16,67% całości, a nie wymagane 20%. Podobnie myślenie, że 10 czy 15 kg wystarczy, prowadzi do jeszcze niższego udziału procentowego, co w praktyce skutkuje zbyt sztywnym lub nieelastycznym produktem. Kluczowym zagadnieniem jest tutaj to, że procentowy udział plastyfikatora odnosi się do całkowitej masy gotowego tworzywa, a nie tylko do masy bazowego polimeru. To bardzo częsty błąd zwłaszcza u osób początkujących, które w praktyce laboratoryjnej lub produkcyjnej nie zawsze zwracają uwagę na sposób liczenia udziału składników. Przemysł tworzyw sztucznych wymaga precyzji, bo nawet drobna pomyłka w proporcjach może zmienić właściwości mechaniczne gotowego produktu. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące składu mieszanin, bardzo wyraźnie wskazują na konieczność zachowania dokładności w obliczeniach i dozowaniu dodatków. Moim zdaniem warto zawsze dwu- lub trzykrotnie przeliczyć proporcje, zwłaszcza gdy chodzi o tak kluczowy parametr jak zawartość plastyfikatora, bo od tego zależy wytrzymałość, sprężystość i żywotność wyrobu, a to już ma konkretne przełożenie na jakość oraz bezpieczeństwo użytkowania gotowych materiałów.