Kwalifikacja: LES.01 - Obsługa maszyn stosowanych w gospodarce leśnej

Wybór nieodpowiedniej technologii zrywkowej często wynika z niezrozumienia specyfiki pracy w leśnictwie oraz ograniczeń konstrukcyjnych samych maszyn. Ciągniki typu M1, S3a czy S4 to rozwiązania, które mogą się sprawdzić w określonych zadaniach, lecz nie zapewniają najwyższej wydajności w trudnych warunkach terenowych. Modele M1 to przeważnie ciągniki o mniejszej mocy i uproszczonej konstrukcji, które bywają stosowane w niewielkich gospodarstwach leśnych lub do zadań pomocniczych. Ich ograniczenia w zakresie trakcji oraz stabilności wykluczają je z ciężkiej zrywki w lesie, szczególnie na terenach podmokłych czy stromych zboczach. S3a i S4, choć nierzadko spotykane, to jednak najczęściej pojazdy starej generacji, które nie radzą sobie z dużymi obciążeniami, mają mniejszą powierzchnię styku z podłożem, co skutkuje większym ugniataniem gleby oraz większym ryzykiem zakopania się w trudnych warunkach. Typowym błędem jest przekonanie, że starszy czy prostszy sprzęt, skoro nadaje się do lekkich prac, również sprosta zadaniom zrywki na dużą skalę – tymczasem wydajność pracy, bezpieczeństwo operatora i ochrona środowiska wymagają zastosowania maszyn nowoczesnych, jak WB. Utrzymywanie się przy starszych rozwiązaniach to także niepotrzebne ryzyko awarii i opóźnień w cyklu produkcyjnym. Doświadczenie wielu zakładów leśnych pokazuje, że inwestycja w specjalistyczny sprzęt WB szybko się zwraca poprzez zwiększoną produktywność i mniejsze straty materiałowe. Brak zrozumienia tych zależności prowadzi do wyboru technologii nieadekwatnej do wymagań współczesnego leśnictwa.