Kwalifikacja: LES.01 - Obsługa maszyn stosowanych w gospodarce leśnej

W branży leśnej i drzewnej pojęcie dłużycy ma bardzo konkretne znaczenie i nie można tutaj polegać tylko na intuicji czy ogólnym wyczuciu. Często spotykam się z sytuacją, gdy ktoś myli dłużycę z innymi sortymentami drewna, np. z kłodą albo żerdzią. Przykładowo, długość minimalna 5,1 m dotyczy niektórych sortymentów drewna użytkowego, ale nie jest zgodna z definicją dłużycy według polskich norm – i to jest taki typowy błąd, że wydaje się, iż te 5 metrów to już bardzo dużo, więc na pewno podpada pod dłużycę. Tymczasem przepisy są tu precyzyjne. Z kolei wskazania, że dłużyca to drewno liściaste (S) o długości co najmniej 10,1 m czy nawet 12,1 m, to już raczej zawyżenie parametrów wymaganych w praktyce. Owszem, są przypadki, że dłużyce mogą mieć ponad 10 metrów, szczególnie w przypadku specjalnych zamówień np. na elementy konstrukcyjne mostów, ale to nie jest dolna granica, tylko wartość raczej spotykana dla sortymentów specjalnych – nie ma to związku z podstawową definicją obowiązującą w polskich lasach. Takie myślenie, że im dłuższy odcinek, tym bardziej "dłużyca", jest zrozumiałe, ale prowadzi do nieporozumień, szczególnie przy zamówieniach dla tartaków czy przy zdawaniu drewna podczas praktyk zawodowych. W rzeczywistości to właśnie te 6,1 m stanowi granicę – i dotyczy zarówno drewna iglastego (W), jak i liściastego (S). Moim zdaniem warto sobie dobrze utrwalić te normy, bo zamieszanie z długościami zdarza się nawet ludziom z wieloletnim stażem w branży. Klucz do sukcesu to znajomość aktualnych Polskich Norm i zasad klasyfikacji drewna okrągłego – bo tylko wtedy można uniknąć nieporozumień czy kosztownych pomyłek przy odbiorze surowca lub sprzedaży drewna.