Kwalifikacja: LES.01 - Obsługa maszyn stosowanych w gospodarce leśnej

W branży drzewnej bardzo ważne jest rozróżnienie klas drewna pod kątem ich minimalnej średnicy, szczególnie przy ocenie surowca do celów konstrukcyjnych czy przemysłowych. Często pojawia się przekonanie, że wystarczy 10 cm albo przeciwnie – że trzeba aż 18 lub 20 cm w cieńszym końcu, aby drewno zostało zaliczone do klasy WC0. To typowy błąd wynikający z mylenia wymagań dla różnych klas jakości lub rodzajów drewna. Na przykład 10 cm odpowiada bardziej sortymentom niższym, często kierowanym do produkcji papieru, palet czy drobnych elementów, gdzie nie ma aż tak wyśrubowanych kryteriów pod względem wytrzymałości czy jakości. Z kolei wartości 18 i 20 cm to już wymagania stawiane surowcowi lepszej klasy, często stosowanemu w konstrukcjach ciężkich, stolarki czy nawet specjalistycznych zastosowaniach gdzie liczy się masa i wytrzymałość. Problem polega na tym, że przypisanie zbyt wysokiego progu średnicy może prowadzić do niepotrzebnego odrzucania dobrego materiału albo zawyżania cen, co w praktyce oznacza straty zarówno dla sprzedawcy, jak i odbiorcy. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu praktyków myli się, bo nie śledzi zmian w normach albo opiera się na lokalnych zwyczajach, które bywają nieaktualne. Standardy jasno określają, że dla klasy WC0 minimalna średnica bez kory to 14 cm. Ta wiedza jest kluczowa dla prawidłowej selekcji surowca, oceny wartości partii drewna i uniknięcia nieporozumień w handlu. Zwracanie uwagi na te szczegóły ma duże znaczenie w codziennej pracy w tartaku czy w leśnictwie – moim zdaniem, lepiej raz dobrze opanować te wartości, niż później prostować błędy na etapie produkcji czy sprzedaży.