Kwalifikacja: LES.01 - Obsługa maszyn stosowanych w gospodarce leśnej

Warto wyjaśnić, dlaczego inne sposoby lokalizowania pożaru są uważane za mniej skuteczne lub wręcz nieodpowiednie w przypadku przedstawionym na rysunku. Sam namiar dymu z bazy lotniczej może wydawać się efektywny, bo samoloty mają szerokie pole widzenia, ale tak naprawdę trudno jest precyzyjnie określić miejsce pożaru tylko z jednej perspektywy – przy locie często pojawia się błąd paralaksy, a dym może być widoczny z różnych stron na dużym obszarze. Obserwacja dymu z ambony również nie daje wystarczającej dokładności – ambony myśliwskie są niskie i nie umożliwiają obserwacji całego kompleksu leśnego, często są przesłonięte przez drzewa. To rozwiązanie bardziej nadaje się do monitorowania ograniczonego wycinka terenu, a nie do wskazywania dokładnej lokalizacji pożaru. Również obserwacja dymu z punktów widokowych brzmi sensownie, ale w praktyce punkty te rzadko rozmieszczone są strategicznie pod kątem nadzoru przeciwpożarowego – częściej służą turystom niż służbom leśnym. Typowym błędem jest mylenie szerokiej obserwacji z możliwością precyzyjnego określenia lokalizacji. Zasadniczo, bez przynajmniej dwóch punktów odniesienia i wyznaczenia azymutów, nie da się wyznaczyć dokładnego miejsca pożaru – można jedynie oszacować kierunek. Standardy ochrony przeciwpożarowej, zarówno krajowe, jak i światowe, kładą nacisk na metody triangulacji z dwóch wież obserwacyjnych, bo to właśnie gwarantuje szybkie i precyzyjne dotarcie służb ratowniczych do zagrożonego miejsca. Dlatego pozostałe odpowiedzi, choć czasami stosowane pomocniczo, nie rozwiązują skutecznie problemu lokalizacji ogniska pożaru w praktyce.