Kwalifikacja: LES.01 - Obsługa maszyn stosowanych w gospodarce leśnej

Patrząc na żółte linie na rysunku, łatwo popełnić błąd i przypisać im inne funkcje, niż rzeczywista grubość wióra. Często spotykam się z przekonaniem, że to miejsce przyłożenia pilnika okrągłego, bo na oko wydaje się, że linia wyznacza punkt kontaktu narzędzia podczas ostrzenia. W praktyce jednak miejsce przyłożenia pilnika zależy od kształtu powierzchni tnącej i prowadnicy ostrzałki, natomiast sama grubość wióra odnosi się do odległości między górną krawędzią ogniwa tnącego, a ogranicznikiem wysokości – to właśnie ten parametr decyduje o ilości drewna zabieranego w jednym cyklu cięcia. Zdarza się też, że ktoś myśli o miejscu ostrzenia górnej półki ogniwa tnącego – ale tu znowu, żółte linie nie wskazują na długość płaszczyzny skrawającej, tylko na warstwę drewna, którą ogniwo ścina w jednym przebiegu. Jeśli chodzi o dopuszczalne granice spiłowania ogniwa tnącego, to jest to z kolei zupełnie inna sprawa – granica ta jest oznaczana zazwyczaj na samym ogniwie (często literą czy kreską) i pokazuje, jak daleko można ścierać metal przed wymianą łańcucha. W branży leśnej i według wytycznych takich producentów jak STIHL, precyzyjne ustawienie grubości wióra jest fundamentem wydajnej i bezpiecznej pracy pilarką. Błędne rozumienie tych oznaczeń prowadzi do nieprawidłowej eksploatacji łańcucha, szybszego jego zużycia, a nawet groźnych sytuacji podczas cięcia. Z własnych obserwacji mogę dodać, że lekceważenie grubości wióra to najczęstszy powód reklamacji nowych łańcuchów – użytkownicy sami nieświadomie ustawiają ogranicznik za nisko lub za wysoko i potem dziwią się, że efekt cięcia jest mizerny albo pilarka się szarpie. Dlatego właśnie poprawne rozumienie takich oznaczeń jest absolutnie podstawowe.