Kwalifikacja: LES.01 - Obsługa maszyn stosowanych w gospodarce leśnej

Dość często spotykam się z tym, że ktoś wybiera styczeń albo maj jako okres zbioru nasion dębu, ale wynika to zazwyczaj z mylenia fenologii drzewa z innymi pracami leśnymi lub ogólną niewiedzą na temat cyklu rozwojowego dębu. Styczeń w Polsce to pełnia zimy – drzewa są w stanie spoczynku, a żołędzie już dawno opadły i w większości przypadków rozłożyły się albo zostały zjedzone przez zwierzęta. Zbieranie nasion w styczniu nie ma sensu praktycznego, bo nawet jeśli znajdziemy jakieś żołędzie, to najpewniej będą one uszkodzone przez mróz czy gryzonie, przez co ich wartość siewna będzie praktycznie zerowa. Maj to z kolei czas kwitnienia dębu, czyli pojawiają się kwiaty, ale do żołędzi jeszcze daleko. W maju żołędzie dopiero zaczynają się tworzyć, nawet nie są widoczne gołym okiem, więc w tym okresie żaden doświadczony leśnik nie organizuje zbiorów. Sierpień może wydawać się trafny, bo to końcówka lata i początek zbioru niektórych nasion, ale w przypadku dębu żołędzie są jeszcze zupełnie niedojrzałe, niewykształcone w pełni, często zielone i podatne na choroby. Typowym błędem jest przekładanie okresów zbioru z innych gatunków drzew liściastych na dąb – ale każdy gatunek ma swój własny, ściśle określony kalendarz fenologiczny. Dobrą praktyką w leśnictwie jest obserwacja dojrzałości nasion oraz korzystanie z danych z poprzednich lat, które gromadzone są w nadleśnictwach. Zbiory w nieodpowiednim terminie skutkują niską jakością materiału siewnego, co przekłada się bezpośrednio na niższą skuteczność odnawiania drzewostanów. Żeby skutecznie prowadzić prace nasienne, trzeba znać precyzyjnie cykl życiowy każdego gatunku i bazować na sprawdzonych metodach, a nie domysłach czy ogólnikach.