Kwalifikacja: LES.01 - Obsługa maszyn stosowanych w gospodarce leśnej

Wybór innej wartości niż 20 metrów jako minimalnego odstępu między osiami szlaków zrywkowych przy maszynowym pozyskaniu drewna często wynika z pewnych utartych przekonań lub nieznajomości aktualnych standardów branżowych. Często można spotkać się z myśleniem, że mniejszy odstęp – na przykład 10 metrów – ułatwi maszynom dotarcie do każdego miejsca i przyspieszy pracę, ale w rzeczywistości to prowadzi do zbyt gęstej sieci szlaków, co powoduje nadmierne uszkodzenia gleby, degradację runa leśnego i większe straty w młodszym odnowieniu. Z kolei większe odległości, typu 30 czy 40 metrów, choć pozornie mogą wydawać się lepsze, bo „szlaków będzie mniej i las mniej ucierpi”, mają swoje poważne wady. Maszyny mają wtedy ograniczony dostęp, drewno trzeba przeciągać przez dłuższy dystans, co naraża pozostałe drzewa na uszkodzenia, a sam proces jest mniej efektywny. Z mojego doświadczenia wynika, że większe odstępy powodują też więcej przypadków zakleszczenia maszyn czy konieczność wykonywania dodatkowych, nienormowanych przejazdów. Branżowa praktyka i zalecenia Lasów Państwowych jasno określają minimum 20 metrów, właśnie jako kompromis między optymalną dostępnością a ochroną środowiska. Błędne założenia, że można bez konsekwencji zmniejszyć lub zwiększyć ten odstęp, często prowadzą do problemów natury technicznej i ekologicznej. To nie jest kwestia wygody, tylko rezultat wieloletnich analiz i badań terenowych. Utrzymanie standardu 20 metrów pozwala sprawnie i bezpiecznie prowadzić zrywkę, nie narażając ekosystemu na niepotrzebne szkody ani nie komplikuje logistyki podczas pozyskania.