PAD, czyli Punkt Alarmowo-Dyspozycyjny nadleśnictwa, to kluczowy element w systemie ochrony przeciwpożarowej lasów w Polsce. To właśnie tutaj koncentrują się wszystkie informacje związane z zagrożeniem pożarowym na terenie danego nadleśnictwa. Osoby pracujące w PAD monitorują sytuację, przyjmują zgłoszenia o pojawieniu się ognia, koordynują działania służb terenowych oraz utrzymują stały kontakt z jednostkami ratowniczymi. Praktyka pokazuje, że szybka reakcja PAD, właściwe przekazywanie informacji i dobra organizacja działań na samym początku pożaru mogą zdecydować o skuteczności akcji gaśniczej. W codziennej pracy leśnika PAD to miejsce, w którym prowadzi się także dokumentację zdarzeń oraz analizuje zagrożenia sezonowe. Moim zdaniem, umiejętność współpracy z PAD i znajomość jego roli to absolutna podstawa dla każdego, kto działa w gospodarce leśnej. Co ciekawe, PAD-y coraz częściej są wyposażane w nowoczesne technologie do monitoringu, takie jak kamery termowizyjne czy systemy GPS dla jednostek terenowych, co znacznie poprawia bezpieczeństwo. Przepisy branżowe, zwłaszcza instrukcje ochrony przeciwpożarowej lasu, dokładnie określają, jak powinien funkcjonować PAD i jakie ma mieć wyposażenie. Doświadczenie pokazuje, że dobrze zorganizowany PAD, odpowiednio wyszkoleni pracownicy i wypracowane procedury to fundament skutecznej ochrony lasów przed ogniem. Nie bez powodu PAD uznaje się za centrum dowodzenia podczas akcji pożarowej.
PAD nadleśnictwa to jednostka, której głównym zadaniem jest koordynowanie działań związanych z ochroną przeciwpożarową w kompleksach leśnych. Często pojawia się mylne przekonanie, że PAD zajmuje się szeroką gamą działań związanych z ochroną lasu, takich jak zbiór nasion, zwalczanie szkodnictwa leśnego czy prognozowanie występowania szkodników owadzich. W rzeczywistości każda z tych czynności podlega właściwym służbom lub specjalistycznym działom w strukturze nadleśnictwa. Zbiór nasion to bardzo ważny element gospodarki leśnej, ale odpowiadają za to wykwalifikowani pracownicy działów nasiennictwa, którzy zajmują się analizą dojrzałości nasion, terminami zbioru i oceną jakości materiału siewnego. Zwalczanie szkodnictwa leśnego (czyli chorób i szkodników) to domena fitopatologów i entomologów leśnych, którzy na podstawie obserwacji i prognoz podejmują decyzje o chemicznych lub biologicznych metodach ochrony. Prognozowanie występowania szkodników owadzich to z kolei zadanie zespołów ochrony lasu, które korzystają z różnych narzędzi monitoringowych i modeli matematycznych. Często powtarzanym błędem jest utożsamianie PAD-u jako "centrum zarządzania wszystkim" w nadleśnictwie, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości PAD skupia się tylko na ochronie przeciwpożarowej, a jego funkcjonowanie precyzyjnie definiują instrukcje branżowe i obowiązujące przepisy. Praktyka pokazuje, że skuteczne zarządzanie lasem opiera się na podziale obowiązków i specjalizacji poszczególnych komórek organizacyjnych. Próba rozszerzania zakresu działań PAD poza ochronę przeciwpożarową prowadzi do chaosu kompetencyjnego i osłabia efektywność pracy całego nadleśnictwa. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie tego podziału jest kluczowe dla prawidłowej współpracy w strukturach Lasów Państwowych.