Kwalifikacja: LES.01 - Obsługa maszyn stosowanych w gospodarce leśnej

W praktyce leśnej i w branżowych standardach bezpieczeństwa nie ma miejsca na kompromisy, jeśli chodzi o minimalny dystans przy rozpoczęciu upadku drzewa. Wskazanie mniejszej odległości niż 5 metrów to typowy błąd wynikający często z niedoceniania skali zagrożenia. Wiele osób zakłada, że skoro drzewo upada „przewidywalnie”, wystarczy odsunąć się metr czy dwa. W rzeczywistości jednak każdy, kto kiedykolwiek ścinał większe drzewa, wie, że ich upadek może być nieprzewidywalny – czasem pień pęka, obraca się, odłamuje gałąź, albo drzewo uderza w inne i zaczyna się zsuwać lub odbijać na boki. Odległości 1, 3 czy nawet 4 metry wydają się bliskie, ale realnie nie dają gwarancji bezpieczeństwa. Zdarza się, że podczas upadku odłamki kory czy fragmenty gałęzi odlatują na kilka metrów, a sama masa drzewa może spowodować gwałtowne ruchy pnia na ziemi jeszcze po przewróceniu. Przepisy BHP są tutaj bardzo jednoznaczne – minimum 5 metrów to dystans, przy którym można realnie mówić o minimalizowaniu ryzyka dla zdrowia i życia pracownika. Moim zdaniem zbyt częste poleganie na intuicji prowadzi do lekceważenia tych zasad. To, że komuś przez lata „nic się nie stało” przy mniejszych dystansach, nie jest argumentem – statystyki wypadków w leśnictwie są bezlitosne. Bezpieczna ścieżka oddalania, odpowiedni dystans i świadomość zagrożeń to absolutna podstawa pracy przy ścince. Ktoś, kto wybiera mniejsze odległości, najczęściej nie ma doświadczenia albo nie zdaje sobie sprawy z dynamiki upadku dużego drzewa. Warto to sobie dobrze przemyśleć zanim weźmie się piłę do ręki.