Kwalifikacja: LES.01 - Obsługa maszyn stosowanych w gospodarce leśnej

Wybierając ścinkę drzew w innym terminie niż zimowy, łatwo ulec złudzeniu, że ciepłe pory roku będą lepsze, bo np. łatwiej się pracuje albo szybciej schną resztki pozrębowe. Jednak praktyka leśna oraz techniczne standardy gospodarki leśnej jednoznacznie pokazują, że ścinka wiosną, latem czy jesienią bardzo zwiększa ryzyko uszkodzeń nalotów i podrostów. W okresach, gdy gleba jest rozmoknięta lub piaszczysta, ciężki sprzęt i sama masa ścinanych drzew mocno ugniatają podłoże, uszkadzają systemy korzeniowe oraz młode pędy. Zwłaszcza wiosną i jesienią, gdy podłoże jest wilgotne, powstawanie kolein i zrywanie runa leśnego to codzienność. Latem natomiast roślinność jest w pełni wzrostu, więc każde mechaniczne uszkodzenie jest znacznie bardziej dotkliwe dla młodych drzewek. Jesień kusi, bo liście już opadły, ale ziemia nie jest jeszcze zamarznięta – to typowy błąd myślenia: wtedy szkody w podroście mogą być nawet większe niż latem. W wielu leśnictwach spotkałem się z opinią, że ścinka poza zimą to krótkowzroczność – wystarczy kilka sezonów i efekty widać w zmniejszonym odnowieniu naturalnym. W literaturze i instrukcjach LP jasno wskazuje się na zimę jako optymalny termin ze względu na ochronę młodego pokolenia drzew. Kluczowe jest zrozumienie, że ochrona nalotów i podrostów to inwestycja w przyszłość drzewostanu, a każdy nieprzemyślany ruch w innych porach roku może skutkować dużymi stratami zarówno ekologicznymi, jak i ekonomicznymi. Z mojego doświadczenia wynika, że ścinka zimą to po prostu mniej problemów później z uzupełnianiem odnowienia i walką z wtórnymi uszkodzeniami.