Kwalifikacja: LES.01 - Obsługa maszyn stosowanych w gospodarce leśnej

Wybór rady gminy, organizacji ekologicznej czy towarzystwa ochrony ptaków jako partnera do konsultowania przebiegu szlaku zrywkowego nie znajduje uzasadnienia w realiach praktyki leśnej i obowiązujących standardach branżowych. Często pojawia się myślenie, że skoro wyznaczamy trasę w terenie leśnym, każda instytucja mająca cokolwiek wspólnego z ochroną środowiska lub zarządzaniem terenem powinna brać udział w decyzji. W rzeczywistości jednak wyznaczanie szlaku operacyjnego to zadanie przede wszystkim techniczno-organizacyjne, a nie administracyjne czy formalne związane z szeroko rozumianą ochroną przyrody. Rada gminy nie posiada kompetencji ani wiedzy specjalistycznej dotyczącej operacyjnych aspektów zrywki drewna, a jej rola ogranicza się do szerszych zagadnień planistycznych czy przestrzennych. Z kolei organizacje ekologiczne czy towarzystwa ochrony ptaków najczęściej skupiają się na działaniach edukacyjnych, monitoringu przyrody, czasem opiniują duże projekty inwestycyjne, ale nie wchodzą w szczegółowe, praktyczne kwestie związane z prowadzeniem prac leśnych w terenie. Typowym błędem jest założenie, że każda ingerencja w środowisko wymaga opinii organizacji pozarządowych – tymczasem standardy LP i innych jednostek leśnych jasno kładą nacisk na współpracę z praktykami, czyli wykonawcami prac. To właśnie oni najlepiej ocenią, czy wybrana trasa jest bezpieczna dla ludzi i sprzętu oraz czy minimalizuje uszkodzenia środowiska. Z mojego doświadczenia wynika, że kiedy pomijamy konsultacje z osobami bezpośrednio zaangażowanymi w prace, łatwo przepuścić istotne kwestie techniczne: grząskie grunty, ostre zakręty, strome podjazdy, które mogą uniemożliwić skuteczną i bezpieczną zrywkę. Takie błędy są kosztowne i trudne do poprawienia później. Dlatego konsultacje z wykonawcami to nie tylko formalność, ale podstawa bezpieczeństwa i efektywności.