Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

Wiele osób, które uczą się o odleżynach, intuicyjnie wskazuje inne okolice kostne jako potencjalnie zagrożone ułożeniem na plecach, ale warto przyjrzeć się temu tematowi trochę głębiej. Okolica kości biodrowej, choć faktycznie bywa narażona na odleżyny, głównie wtedy, gdy pacjent leży na boku, a nie na plecach. Tam nacisk jest znacznie mniejszy podczas pozycji grzbietowej. Kość strzałkowa i piszczelowa z kolei to elementy kończyny dolnej, które w pozycji leżącej na plecach praktycznie nie mają bezpośredniego kontaktu z podłożem w sposób, który powodowałby ryzyko powstania odleżyn. Najczęściej, przy tej pozycji, ciężar ciała rozkłada się na łopatkach, potylicy, piętach, łokciach oraz właśnie kości krzyżowej, która jest centralnym punktem kontaktu pośladków z łóżkiem. W praktyce pielęgniarskiej spotyka się sporo błędów związanych z mylną oceną, że odleżyny pojawiają się w miejscach najbardziej „wystających”, ale kluczowe jest tu położenie i rozkład nacisku w konkretnych pozycjach. Z mojego doświadczenia wynika, że niektórzy mylą też kość biodrową z krzyżową, głównie przez to, że obie te okolice są położone w rejonie miednicy. Warto zapamiętać, że prawidłowa prewencja odleżyn opiera się na zrozumieniu anatomii oraz znajomości mechanizmów powstawania uszkodzeń skóry i tkanki podskórnej. Stosowanie dobrych praktyk, takich jak regularna zmiana pozycji i kontrola najbardziej zagrożonych miejsc, skutecznie minimalizuje ryzyko, które grozi przede wszystkim w okolicy kości krzyżowej podczas długotrwałego leżenia na plecach. Nie chodzi więc o to, która kość jest „bardziej na wierzchu”, lecz o to, gdzie w danej pozycji działa największy, długotrwały nacisk.