Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

Symptomy opisane w pytaniu – izolowanie się od otoczenia, obniżony nastrój, zmęczenie, utrata radości oraz zainteresowań, a także lęki – są dość charakterystyczne, ale łatwo pomylić je z innymi schorzeniami neurologicznymi albo nawet somatycznymi, jeśli nie zna się specyfiki każdej z tych jednostek. Padaczka wiąże się głównie z napadami drgawkowymi i zaburzeniami świadomości, a nie z przewlekłym obniżeniem nastroju czy utratą zainteresowań. Zdarzają się pewne powikłania emocjonalne u osób z padaczką, ale nie dominują one obrazu klinicznego. Udar mózgu natomiast to zazwyczaj ostry incydent – najczęściej objawia się nagłą utratą sprawności, niedowładami, zaburzeniami mowy czy czucia, a nie przewlekłymi zmianami w sferze nastroju i motywacji. Jeśli już, pojawić się może depresja poudarowa, ale jej objawy są wtórne do incydentu naczyniowego, a nie samoistne. Stwardnienie rozsiane z kolei charakteryzuje się objawami neurologicznymi jak zaburzenia równowagi, osłabienie mięśni, parestezje czy zaburzenia widzenia, ale sama izolacja społeczna czy lęki raczej wynikają z długotrwałej niepełnosprawności, nie są to objawy pierwotne. Typowym błędem myślowym jest ocenianie na podstawie pojedynczych objawów, bez zwracania uwagi na cały obraz kliniczny i kontekst czasu trwania symptomów. W praktyce diagnostycznej najważniejsze jest szukanie wzorca charakterystycznego dla danego zaburzenia i nie poleganie wyłącznie na skojarzeniach z chorobami układu nerwowego. Porównując standardy postępowania, tylko depresja spełnia pełen zestaw opisanych w pytaniu cech i to właśnie pod nią należy szukać przyczyn takich objawów.