Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

Wybór ćwiczeń na wioślarzu czy rowerze treningowym dla osoby w początkowej fazie choroby Parkinsona jest dość często spotykanym błędem, zwłaszcza gdy myślimy o nowoczesnym sprzęcie i potencjalnych korzyściach z treningów. Jednak takie podejście nie uwzględnia ograniczeń funkcjonalnych i specyficznych potrzeb seniorów cierpiących na Parkinsona. Wioślarz i rower stacjonarny wymagają dobrej koordynacji, stabilnej postawy i dość dużej siły mięśniowej – a to nie zawsze jest możliwe już na wczesnym etapie choroby. Często też sprzęt bywa zbyt wymagający lub po prostu zniechęca osoby starsze, które obawiają się kontuzji lub nie czują się pewnie technologicznie. Z kolei same spacery po pokoju i ćwiczenia redresyjne są zbyt ograniczone – nie pozwalają na pełne zaangażowanie całego ciała, ograniczają kontakt z bodźcami zewnętrznymi, a taki ruch jest mniej motywujący na dłuższą metę. Typowym błędem jest tutaj przecenianie roli sprzętu lub zbytnią ostrożność, co paradoksalnie może prowadzić do szybszego pogarszania sprawności u chorego. Najnowsze wytyczne zalecają umiarkowaną, regularną aktywność w bezpiecznych warunkach, z naciskiem na aktywność na świeżym powietrzu i ćwiczenia ogólnousprawniające – to właśnie one wspierają neuroplastyczność, poprawiają równowagę i ograniczają ryzyko upadków. Warto pamiętać, że sukces w rehabilitacji Parkinsona opiera się na konsekwencji i dostosowaniu ćwiczeń do realnych możliwości podopiecznego, a nie na wykorzystywaniu wymyślnych urządzeń czy ograniczaniu ruchu do minimum.