Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

Bardzo często spotyka się przekonanie, że przy ocenie ryzyka odleżyn kluczowe są takie czynniki jak wiek, zabarwienie skóry, wypróżnienia czy nawyki żywieniowe. Choć niektóre z tych elementów mają pewne znaczenie w szeroko pojętej profilaktyce odleżyn, to w kontekście skali Norton nie są one kryteriami ocenianymi bezpośrednio. Przykładowo, wiek pacjenta czy budowa ciała mogą wpływać na ogólną podatność na odleżyny, ale sama skala skupia się na pięciu bardzo konkretnych obszarach: stanie fizycznym, świadomości, aktywności, możliwości zmiany pozycji i czynności zwieraczy. Opieranie się na stanie skóry czy zabarwieniu jest typowym uproszczeniem, które prowadzi do pomijania ukrytych czynników ryzyka – zdarza się przecież, że skóra wygląda dobrze do momentu pojawienia się pierwszych objawów odleżyn. Nawyki żywieniowe, waga czy wypróżnienia są ważne w ogólnej ocenie zdrowia, ale nie stanowią oddzielnych elementów skali Norton. Dobrym zwyczajem jest sięganie bezpośrednio do narzędzi i formularzy, z których korzystamy – błędne założenie, że każda skala uwzględnia te same czynniki, prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia oceny ryzyka, a w konsekwencji do nieadekwatnych działań zapobiegawczych. Ocena według skali Norton – jeśli przeprowadzona rzetelnie – daje jasny sygnał, na które aspekty zwracać uwagę w pierwszej kolejności. Moim zdaniem typową pułapką jest przyjmowanie za pewnik tego, co wydaje się logiczne (np. że wiek zawsze jest kluczowy) zamiast ufać sprawdzonym narzędziom stosowanym w praktyce pielęgniarskiej i opiekuńczej. Zawsze warto wracać do podstaw i dopytać, na jakich kryteriach faktycznie bazuje dana skala – to naprawdę się sprawdza w codziennej pracy z pacjentami.