Opiekun osoby starszej faktycznie ma obowiązek prowadzenia dokumentacji w postaci dziennika pracy z podopiecznym. To jest taki podstawowy dokument, który pozwala nie tylko na bieżąco śledzić wszystkie czynności wykonywane na rzecz osoby starszej, ale też ułatwia wymianę informacji pomiędzy członkami zespołu opiekuńczego, rodziną i ewentualnie innymi specjalistami. Dziennik pracy z podopiecznym zawiera zwykle szczegółowe zapisy dotyczące rodzaju udzielonej pomocy, godzin pracy, stosowanych procedur higienicznych, przyjmowanych leków albo nawet zmian w stanie zdrowia. W praktyce taki dziennik pomaga wykazać, że opieka była realizowana zgodnie ze standardami i zapewnia ciągłość działań. Z mojego doświadczenia wynika, że rzetelnie prowadzona dokumentacja to nie tylko wymóg formalny, ale też ogromne wsparcie w codziennej pracy – łatwiej wtedy zauważyć, jeśli na przykład podopieczny ma powtarzający się problem ze snem albo nietolerancję na określone leki. Dziennik pracy jest też ważny w sytuacjach spornych – stanowi dowód wykonania obowiązków. Często zdarza się, że ktoś próbuje zamienić go na mniej formalne notatki czy zwykłe rozmowy z rodziną, ale prawo i dobre praktyki są tutaj jednoznaczne – oficjalny dziennik jest niezbędny.
W kontekście pracy opiekuna osoby starszej bardzo łatwo można pomylić różne formy dokumentacji czy rodzaje obserwacji wykonywanych na co dzień. Obserwacja podopiecznego jest oczywiście ważna i opiekun zawsze powinien mieć baczenie na zmiany w zachowaniu, stanie zdrowia czy samopoczuciu seniora. Jednak nie prowadzi się z tego osobnego dziennika – zapisy dotyczące obserwacji trafiają do ogólnej dokumentacji pracy. Część osób może sądzić, że prowadzi się notatki z obserwacji rodziny podopiecznego, ale takie działanie w praktyce byłoby naruszeniem prywatności i wychodzi poza zakres obowiązków opiekuna. Rodzina co prawda może mieć wpływ na proces opieki, ale nie stanowi bezpośredniego przedmiotu dokumentowania. Współpraca z rodziną podopiecznego jest ważna, bo dobre relacje i komunikacja ułatwiają codzienną opiekę i rozwiązywanie problemów, jednak nie prowadzi się z tego dziennika, jedynie czasami krótkie notatki o kontakcie czy ustaleniach. Kluczowy błąd logiczny, jaki często się pojawia, polega na myleniu codziennej praktyki i nieformalnych informacji z formalnym, wymaganym przez standardy opieki dokumentowaniem działań przy podopiecznym. W rzeczywistości dziennik pracy z podopiecznym jest oficjalną dokumentacją, którą opiekun musi prowadzić według przyjętych schematów, bo tego wymagają zarówno przepisy, jak i dobre praktyki zawodowe. Przechowywanie notatek o obserwacjach czy rozmowach z rodziną nie daje takiej przejrzystości i nie spełnia wymogów prawnych – dlatego tak istotne jest rozróżnienie między tym, co robimy nieformalnie, a tym, co stanowi oficjalny obowiązek.