Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Zawód: Opiekun osoby starszej
W pracy z 82-letnim pacjentem cierpiącym na demencję, opiekun powinien przede wszystkim skoncentrować się na działaniach, które wspierają zaspokojenie potrzeby
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór bezpieczeństwa jako priorytetu w pracy z osobą z demencją jest kluczowy, ponieważ osoby te często doświadczają dezorientacji, lęków oraz problemów z orientacją w czasie i przestrzeni. W związku z tym, zapewnienie stabilnego i bezpiecznego środowiska jest fundamentem, na którym można budować dalsze działania wspierające. Przykładowo, opiekun powinien zwrócić uwagę na usunięcie potencjalnych zagrożeń w otoczeniu podopiecznego, takich jak wystające kable, śliskie powierzchnie czy niebezpieczne przedmioty. Ponadto, wprowadzenie rutynowych zachowań i ustabilizowanie dnia codziennego może znacząco wpłynąć na poczucie bezpieczeństwa pacjenta. Zgodnie z wytycznymi standardów opieki nad osobami starszymi, należy także dbać o odpowiednią komunikację oraz tworzyć relacje, które sprzyjają budowaniu zaufania. Tylko w bezpiecznym środowisku można skutecznie realizować inne potrzeby, takie jak przynależność czy autonomia, co wyraźnie podkreślają najlepsze praktyki w opiece geriatrycznej.
Choć przynależność, autonomia i rozwój osobisty są również istotnymi aspektami w pracy z osobami z demencją, ich realizacja nie powinna być priorytetem w sytuacji, gdy podstawowe bezpieczeństwo nie jest zapewnione. Przynależność do grupy społecznej jest ważna, ale w przypadku pacjentów z demencją, często ich zdolność do nawiązywania i utrzymywania relacji jest ograniczona przez objawy chorobowe. W związku z tym, bez wcześniejszego zapewnienia odpowiednich warunków bezpieczeństwa, nie można skutecznie wspierać tego aspektu. Autonomia, choć cenna, często prowadzi do ryzykownych sytuacji, gdy pacjent nie jest w stanie ocenić zagrożeń, co w kontekście demencji staje się kluczowym problemem. Istotne jest, aby opiekunowie zrozumieli, że działania mające na celu promowanie niezależności muszą być wykonywane w kontekście zabezpieczenia pacjenta przed niebezpieczeństwami. Rozwój osobisty, w tym edukacja lub aktywizacja, jest również ważny, ale znów, bez zapewnienia bezpieczeństwa, pacjent nie będzie w stanie korzystać z takich możliwości. Dlatego kluczowym błędem byłoby pominięcie bezpieczeństwa jako fundamentu, na którym można skupić się na wspieraniu innych, bardziej złożonych potrzeb.