Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

Często można się spotkać z przekonaniem, że osoba niewidoma powinna być wyręczana w większości codziennych czynności, jednak to nie jest właściwe podejście. Pomaganie w przygotowywaniu posiłków czy organizowaniu spotkań z przyjaciółmi jest jak najbardziej zalecane, ponieważ pozwala na aktywizację i podtrzymywanie ważnych relacji społecznych. Wspólne wykonywanie czynności porządkowych również jest zgodne z dobrymi praktykami – chodzi o to, żeby nie izolować podopiecznej od codziennego życia, lecz umożliwiać jej czynny udział, oczywiście w zakresie jej możliwości i chęci. Tego typu zadania mogą być świetną okazją do nauki nowych umiejętności albo utrwalania tych już posiadanych, co przekłada się na większą samodzielność i poczucie sprawczości. Największym błędem myślowym jest tu wiara, że każda ingerencja opiekuna w przestrzeń życiową podopiecznej jest pomocna – tymczasem kluczowe jest zostawienie niezmiennego otoczenia, bo tylko wtedy osoba niewidoma może czuć się pewnie. Zmienianie położenia przedmiotów bez uzgodnienia zaburza orientację przestrzenną, prowadzi do dezorientacji i często powoduje niepotrzebne wypadki. Opieka nie polega na wyręczaniu, lecz na wspieraniu – i to wsparcie polega m.in. na tym, żeby nie utrudniać życia przez nieprzemyślane zmiany. Moim zdaniem, na tym polu nietrudno o nieporozumienia, bo czasem w dobrej wierze chcemy coś „ulepszyć”, a efekt jest odwrotny.