Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Zawód: Opiekun osoby starszej
Osoba, która potrafi dbać o siebie i porusza się na wózku inwalidzkim z powodu paraplegii, będzie wymagała wsparcia opiekuna w trakcie
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wsiadanie do środków komunikacji miejskiej może być szczególnie trudne dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, zwłaszcza gdy trzeba pokonać schody lub pokonać różnice wysokości. Osoby z paraplegią, mimo wydolności w zakresie samoopieki, mogą potrzebować wsparcia przy wsiadaniu do autobusu, tramwaju czy metra, gdzie często dostępność dla osób z niepełnosprawnościami nie jest w pełni dostosowana. W takich sytuacjach opiekun może pomóc w bezpiecznym i komfortowym wsiadaniu i wysiadaniu, co jest zgodne z zasadami dostępności i inkluzyjnego projektowania przestrzeni publicznej. Ponadto, dobrze przeszkolony opiekun może zrozumieć, jak najlepiej wspierać osobę z niepełnosprawnością, zwracając uwagę na jej komfort oraz bezpieczeństwo. Na przykład, może to obejmować użycie rampy, jeśli jest dostępna, lub pomoc w znalezieniu miejsca w pojeździe, które umożliwi wygodne siedzenie, co jest kluczowe w zapewnianiu równego dostępu do transportu publicznego.
Pomoc w wykonywaniu toalety, przygotowywaniu posiłków oraz przemieszczaniu się na wózek w mieszkaniu to zadania, które mogą być realizowane przez osoby z paraplegią samodzielnie, zwłaszcza jeśli zyskały już pewną biegłość w zakresie samoopieki. Wykonywanie toalety w warunkach domowych na wózku inwalidzkim może być wspierane przez różnorodne pomoce techniczne, takie jak toalety przystosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami czy podnośniki, które ułatwiają transfer na toaletę. Przygotowywanie posiłków stało się również bardziej dostępne dzięki nowoczesnym udogodnieniom w kuchni, takim jak blaty dostosowane do wysokości wózka czy urządzenia elektryczne, które można obsługiwać przy minimalnym wysiłku. Przemieszczanie się na wózku w mieszkaniu, o ile jest ono odpowiednio dostosowane, nie powinno generować większych trudności. Kluczowym aspektem jest dostosowanie przestrzeni życiowej, by umożliwić swobodne poruszanie się wózkiem. W kontekście tych trzech zadań, osoby z paraplegią mogą wykazać się dużą samodzielnością, dlatego błędne jest zakładanie, że potrzebują pomocy w każdym przypadku. Takie podejście może prowadzić do nadmiernego paternalizmu oraz ograniczania samodzielności tych osób, co jest niezgodne z nowoczesnymi standardami wsparcia osób z niepełnosprawnościami. Wspieranie ich w rozwoju umiejętności samoopieki powinno być priorytetem, a pomoc powinna być świadczona w sposób, który nie ogranicza ich niezależności.