Dobry wybór! To właśnie Miejski lub Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej (MOPS lub GOPS) jest jednostką, która w Polsce zajmuje się wsparciem osób w trudnej sytuacji materialnej. Moim zdaniem to najważniejsza instytucja do kontaktu w takich sprawach, bo to właśnie tam można uzyskać różne formy pomocy – od zasiłków, przez dofinansowanie leków, po wsparcie w zakupie żywności. Pracownicy socjalni pomagają wypełnić wnioski, doradzają, jakie dokumenty są potrzebne, a nawet sami potrafią dostrzec inne formy pomocy, o których wiele osób nie ma pojęcia. W praktyce bardzo często podopieczni nie wiedzą, że mogą starać się o wsparcie na leki czy żywność, a wystarczy krótka rozmowa z pracownikiem socjalnym, żeby wszystko się wyjaśniło. Z mojego doświadczenia wynika, że opiekunowie powinni nie tylko pomóc w napisaniu wniosku, lecz także wytłumaczyć, jak wygląda cały proces i jakie są możliwe terminy. No i jeszcze jedno – w systemie pomocy społecznej na poziomie gminy wszystko jest bardziej dostępne, szybciej rozpatrywane i lepiej dopasowane do faktycznych potrzeb danej osoby. Tak nakazują zresztą standardy pracy socjalnej w Polsce – najpierw próbujemy wykorzystać lokalne możliwości, zanim ruszymy dalej. Warto też wiedzieć, że Ośrodki Pomocy Społecznej znają sytuację mieszkańców i mogą szybciej przyznać pomoc doraźną, np. na nagły zakup leków. To bardzo praktyczne rozwiązanie, sprawdza się w wielu przypadkach i po prostu działa.
Przy analizie tego problemu nietrudno zauważyć, że wiele osób myli instytucje, które teoretycznie mają pomagać w różnych aspektach życia społecznego. Wydział Socjalny Urzędu Gminy wydaje się logicznym wyborem, bo przecież zajmuje się sprawami socjalnymi – ale w praktyce, w Polsce to Ośrodki Pomocy Społecznej na poziomie miejskim lub gminnym są wyspecjalizowane właśnie w bezpośrednim udzielaniu pomocy finansowej i doradztwie. Urząd Gminy zwykle odsyła do GOPS-u, bo to tam są dedykowani pracownicy socjalni, procedury i specjalne fundusze na pomoc materialną mieszkańcom. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie brzmi poważnie, ale zajmuje się głównie wsparciem rodzin zastępczych, osób niepełnosprawnych czy projektami na rzecz integracji społecznej, a nie typową pomocą doraźną w sytuacji braku środków na jedzenie czy leki. To trochę wyższy szczebel działania, nie zajmują się bezpośrednio codziennymi problemami podopiecznych. Jeszcze częściej spotyka się błędne kierowanie wniosku do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych – to instytucja, która wspiera głównie osoby z niepełnosprawnościami, ale w zakresie rehabilitacji zawodowej i społecznej, a nie udzielania zasiłków celowych na żywność czy leki. Te mylne przekonania biorą się chyba z dość ogólnego rozumienia słowa „pomoc”, ale w praktyce dobra znajomość struktury instytucji w Polsce pozwala oszczędzić czas i szybciej uzyskać realne wsparcie. Najlepszą praktyką branżową jest zawsze w pierwszej kolejności kierowanie się do miejskiego lub gminnego ośrodka pomocy społecznej, bo właśnie tam pracownicy mają narzędzia i procedury, by sprawnie udzielić pomocy finansowej osobom w najcięższej sytuacji materialnej.