Refundacja kosztów zakupu protezy piersi po operacji onkologicznej to procedura, którą w Polsce zajmuje się Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ), a konkretniej oddział wojewódzki właściwy dla miejsca zamieszkania pacjentki. To właśnie tam należy złożyć poświadczone przez uprawnionego lekarza zlecenie na zaopatrzenie w wyrób medyczny. Tak wynika z obowiązujących przepisów, w tym rozporządzenia Ministra Zdrowia dotyczącego wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie. Moim zdaniem to bardzo praktyczne, bo w NFZ pracują osoby, które naprawdę znają się na refundacji – wiedzą, jakie dokumenty są potrzebne, jak rozpatrywać wnioski i jak pomóc pacjentowi dostać zwrot kosztów. W praktyce opiekun powinien po prostu udać się z pacjentką do właściwego oddziału NFZ, zabrać wymagane zaświadczenia lekarskie i dowód tożsamości, a także pamiętać o właściwym uzupełnieniu zlecenia. Zdarza się, że ludzie mylą instytucje – np. idą do ZUS czy MOPS – ale to właśnie NFZ jest miejscem, gdzie te sprawy są załatwiane. Co ciekawe, każda proteza – czy to tymczasowa, czy stała – jest ujęta w wykazie refundowanych wyrobów medycznych. To duże ułatwienie dla kobiet po mastektomii, bo koszty potrafią być wysokie. Z mojego doświadczenia wynika, że jeśli w dokumentach nie ma błędów, proces refundacji przebiega sprawnie i nie ma większych problemów technicznych. Ważna jest jednak dokładność przy wypełnianiu wniosku, bo NFZ tego pilnuje. To dobry standard i na pewno warto go znać w praktyce opiekuńczej.
W przypadku refundacji zakupu protezy piersi po operacji mastektomii można łatwo się pomylić, bo temat dotyczy kilku różnych instytucji, które pojawiają się często w kontekście wsparcia osób chorych lub niepełnosprawnych. Jednak nie każda z tych instytucji jest właściwa, jeśli chodzi o refundację wyrobów medycznych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zajmuje się głównie świadczeniami emerytalno-rentowymi, zasiłkami chorobowymi czy wypadkowymi, ale nie prowadzi procedur refundacji sprzętu medycznego czy protez piersi – to zupełnie inny zakres działalności. Podobnie powiatowe centrum pomocy rodzinie oraz ośrodek pomocy społecznej pełnią funkcje związane z pomocą społeczną, wsparciem osób wykluczonych, niepełnosprawnych, czy rodzin w trudnej sytuacji, ale nie są formalnym miejscem obsługi refundacji wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie. To takie typowe nieporozumienie: wiele osób zakłada, że skoro jakaś instytucja zajmuje się pomocą, to również przeprowadzi procedurę refundacyjną. W rzeczywistości jednak refundacje sprzętu medycznego są w gestii Narodowego Funduszu Zdrowia – taki jest po prostu system w Polsce, zgodny z rozporządzeniami Ministra Zdrowia. Niezależnie od tego, czy chodzi o protezy, ortezy, czy inny sprzęt medyczny, to zawsze NFZ finansuje te świadczenia wprost lub pośrednio. Moim zdaniem znajomość kompetencji poszczególnych instytucji bardzo ułatwia życie – nie trzeba się odbijać od drzwi do drzwi. Najczęstszy błąd myślowy to utożsamianie pomocy społecznej z refundacją medyczną, co prowadzi do niepotrzebnego tracenia czasu i frustracji. Branżowe standardy jasno rozdzielają te kompetencje i warto o tym pamiętać podczas pracy z pacjentami po ciężkich operacjach.