Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Zawód: Opiekun osoby starszej
Opiekun powinien umieścić podopieczną z nasilonymi trudnościami w oddychaniu w pozycji
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'wysokiej' jest prawidłowa, ponieważ w przypadku nasilonej duszności, kluczowe jest zapewnienie jak najlepszej wentylacji i komfortu dla pacjenta. Ułożenie pacjenta w pozycji wysokiej, na przykład leżącej z uniesioną górną częścią ciała, pozwala na optymalizację drożności dróg oddechowych oraz ułatwia oddychanie. Zmniejsza to obciążenie przepony i umożliwia lepszy dostęp powietrza do płuc, co jest szczególnie istotne w sytuacjach kryzysowych. W praktyce medycznej, pozycja ta jest często stosowana u pacjentów z chorobami układu oddechowego, takimi jak astma czy przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Dodatkowo, zgodnie z wytycznymi American Heart Association (AHA) i Europejskiej Rady Resuscytacji (ERC), odpowiednie ułożenie pacjenta w przypadku duszności może być kluczowe dla skuteczności udzielania pierwszej pomocy oraz minimalizacji ryzyka powikłań. Zastosowanie tej pozycji powinno być częścią szerszych działań terapeutycznych, takich jak monitorowanie parametrów życiowych i, w razie potrzeby, podawanie tlenu.
Wybór pozycji Trendelenburga jest nieodpowiedni w przypadku pacjentów z nasilonymi objawami duszności. Ta pozycja, w której nogi są uniesione, a górna część ciała jest obniżona, może prowadzić do zwiększonego ciśnienia wewnątrz klatki piersiowej, co może pogorszyć oddychanie. W sytuacjach duszności, szczególnie w przypadkach niewydolności oddechowej, kluczowe jest unikanie pozycji, które mogą utrudniać wentylację. Pozycja bezpieczna, choć ma swoje zastosowanie w innych scenariuszach, takich jak utrata przytomności, nie jest optymalna dla pacjenta z dusznością, ponieważ nie wspiera w wystarczający sposób drożności dróg oddechowych. Z kolei pozycja przeciwwstrząsowa, również nie jest odpowiednia w tym kontekście, ponieważ jej celem jest zwiększenie perfuzji narządowej w stanach wstrząsu, co nie jest jedynym zmartwieniem pacjenta z problemami oddechowymi. Typowym błędem podczas oceny stanowisk w przypadku duszności jest przyjęcie, że każda pozycja pozioma będzie korzystna. W rzeczywistości, najlepsze wyniki osiąga się poprzez unikanie kompresji przepony i wspieranie naturalnego ruchu oddechowego, co czyni pozycję wysoką najbardziej zalecaną.