Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

Wybierając pozycję dla osoby podczas ataku astmy oskrzelowej, można łatwo popełnić błąd, sugerując się np. ogólnymi zasadami udzielania pierwszej pomocy czy intuicją, że lepiej położyć osobę z dusznością. W praktyce jednak zarówno pozycja boczna z uniesionymi kończynami górnymi, jak i pozycja grzbietowa z lekko uniesionymi nogami, nie tylko nie pomagają w ataku astmy, ale mogą wręcz pogorszyć komfort oddychania. Pozycja boczna często stosowana jest przy utracie przytomności czy ryzyku zachłyśnięcia, ale u osoby przytomnej z napadem duszności całkowicie się nie sprawdza. Unoszenie kończyn górnych też niewiele daje, bo to nie one są tu kluczowe, tylko swoboda pracy mięśni klatki piersiowej. Jeśli chodzi o pozycję grzbietową – kładąc podopieczną na plecach, zwłaszcza z uniesionymi nogami, możemy spowodować ucisk przepony, co utrudnia oddychanie i zwiększa duszność. Z kolei pozycja siedząca z oparciem dla nóg to pewnie efekt myślenia, że zapewniamy relaks, ale tu nie chodzi o komfort kończyn dolnych, tylko o jak największe odciążenie mięśni oddechowych. Najczęstszy błąd to zapominanie, że osoby z astmą w napadzie szukają pozycji odciążających klatkę piersiową, automatycznie pochylając się do przodu i opierając ręce, bo to naprawdę pomaga im w oddychaniu. Moim zdaniem warto pamiętać, że w tej sytuacji najważniejsze jest wsparcie pracy dróg oddechowych, a nie typowe pozycje stosowane w innych stanach nagłych. Zachęcam do wyrobienia sobie nawyku zwracania uwagi, jak sami pacjenci próbują się ustawić – to od nich najłatwiej nauczyć się właściwych odruchów i podejścia praktycznego.