Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

Wiele osób, analizując to pytanie, może pomylić nazwy terapii ze względu na ich łacińskie i nieco mylące brzmienie. Chromoterapia to oddziaływanie na organizm kolorami – stosuje się ją w celach relaksacyjnych czy poprawy nastroju, ale nie ma tu związku z pracą w ogrodzie ani tym bardziej z pielęgnacją kwiatów. Z mojego doświadczenia wynika, że czasami sugerujemy się skojarzeniem kolorów kwiatów z chromoterapią, jednak jest to tylko powierzchowna zbieżność i nie dotyczy praktyki ogrodniczej. Z kolei choreoterapia polega na terapii przez taniec i ruch; jej celem jest poprawa funkcjonowania psychicznego i fizycznego poprzez wyrażanie siebie ruchem ciała. W praktyce opiekuńczej choreoterapię proponuje się osobom chętnym do aktywności ruchowej – nie będzie to jednak odpowiednie dla kogoś, kto interesował się pielęgnacją roślin, bo tu chodzi raczej o działania manualne i kontakt z naturą. Hipoterapia z kolei jest formą rehabilitacji z udziałem koni i stosuje się ją głównie w pracy z dziećmi i dorosłymi mającymi zaburzenia ruchu lub niepełnosprawności intelektualne. Wspólne dla tych trzech błędnych opcji jest to, że żadna nie nawiązuje do pasji ogrodniczych podopiecznej i nie wykorzystuje jej wcześniejszych doświadczeń. Najlepsze praktyki w opiece zakładają indywidualizację podejścia i opieranie aktywności na dawnych zainteresowaniach – dlatego tylko hortikuloterapia realizuje ten standard, a inne odpowiedzi są po prostu nietrafione w tym kontekście. Łatwo tu popaść w pułapkę skojarzeń słownych albo ogólnego przekonania, że każda terapia to dobry pomysł – ale w praktyce kluczowe jest dobre rozpoznanie potrzeb i upodobań podopiecznego, a nie tylko wybór przypadkowej aktywności terapeutycznej.