Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

Wiele osób intuicyjnie uważa, że dieta, aktywność fizyczna czy obserwacja powikłań powinny być podstawą edukacji rodziny osoby z cukrzycą. To jest zrozumiałe, bo przecież wszędzie mówi się o zdrowym stylu życia czy profilaktyce powikłań. Jednak w praktyce, zwłaszcza na początku, najważniejsze są sytuacje nagłe, które bezpośrednio zagrażają zdrowiu i życiu – czyli hipoglikemia i hiperglikemia. Wybierając temat redukcji masy ciała albo aktywności fizycznej na start, łatwo wpaść w pułapkę formalnego podejścia, gdzie pomija się bezpieczeństwo. Standardy opieki diabetologicznej jasno mówią, że pacjent i jego bliscy muszą najpierw umieć rozpoznać i prawidłowo zareagować na ostre stany – np. kiedy poziom cukru gwałtownie spada lub rośnie, bo te sytuacje mogą prowadzić do utraty przytomności, a nawet śmierci. Zmiany skórne, stawowe czy nawet ogólna profilaktyka, choć ważne, nie wymagają natychmiastowej interwencji i można je omawiać w kolejnych etapach. Z mojego doświadczenia wynika, że pomijanie tematu rozpoznawania objawów hipoglikemii i hiperglikemii powoduje niepewność i strach wśród rodzin – a przecież chodzi o to, żeby czuli się pewnie i mogli działać od razu, kiedy coś się dzieje. Trochę szkoda, że wciąż dużo osób skupia się od razu na stylu życia, zapominając o podstawach bezpieczeństwa – a to właśnie one są najważniejsze na początku edukacji terapeutycznej.