Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

Częste rozmowy z podopiecznym na temat choroby, informowanie go o złym stanie zdrowia oraz skupienie się na rodzinie mogą być postrzegane jako formy wsparcia, jednak w rzeczywistości mogą przynieść więcej szkody niż pożytku w kontekście opieki paliatywnej. Rozmowy o chorobie, zwłaszcza w terminalnej fazie, mogą zwiększać lęk i niepokój pacjenta. Zamiast przynosić ulgę, mogą prowadzić do poczucia beznadziejności i frustracji, zwłaszcza gdy pacjent nie jest gotowy na takie dyskusje. Informowanie pacjenta o jego złym stanie zdrowia może być nieodpowiednie, jeśli nie uwzględnia się jego gotowości na przyjęcie tej informacji. Niezrozumienie potrzeb emocjonalnych pacjenta, a także brak umiejętności w zakresie komunikacji, mogą prowadzić do błędnych założeń, że informowanie o stanie zdrowia jest pomocne. Skupienie się na rodzinie również nie uwzględnia bezpośrednich potrzeb podopiecznego, co może prowadzić do zaniedbania jego osobistych emocji i reakcji. W opiece nad osobami w terminalnej fazie choroby, głównym celem powinno być zapewnienie komfortu i wsparcia pacjentowi, co wymaga umiejętności dostosowania interakcji do jego indywidualnych potrzeb oraz stanu psychicznego. W związku z tym, podejście oparte na empatii i szacunku staje się fundamentem skutecznej opieki.