Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

Wiele osób błędnie zakłada, że przewlekła niewydolność żylna prowadzi bezpośrednio do pojawienia się żylaków odbytu lub przełyku, czy nawet owrzodzeń jamy ustnej, co jest dużym nieporozumieniem wynikającym najpewniej z podobieństwa nazw lub ogólnej wiedzy o problemach z krążeniem. Żylaki odbytu, czyli hemoroidy, mają zupełnie inny mechanizm powstawania – są związane głównie z lokalnym wzrostem ciśnienia w żyłach odbytu, na przykład na skutek przewlekłych zaparć, siedzącego trybu życia czy ciąży, a nie z ogólnym zaburzeniem odpływu żylnego z kończyn dolnych. Z kolei żylaki przełyku pojawiają się najczęściej u osób z zaawansowanymi chorobami wątroby, takimi jak marskość, gdzie dochodzi do wzrostu ciśnienia w krążeniu wrotnym, zupełnie niezwiązanego z niewydolnością żylną kończyn. Owrzodzenia jamy ustnej natomiast mają etiologię najczęściej związaną z urazami mechanicznymi, infekcjami, niedoborami witamin lub chorobami autoimmunologicznymi – nie mają żadnego praktycznego związku z układem żylnym kończyn dolnych. Moim zdaniem kluczowy błąd myślowy polega tu na utożsamieniu wszystkich żylaków, niezależnie od lokalizacji, z jednym patomechanizmem i przenoszeniu typowych powikłań niewydolności żylnej na inne narządy. Opiekun geriatryczny powinien zawsze brać pod uwagę, że przewlekła niewydolność żylna dotyczy głównie kończyn dolnych i to właśnie tam, zwłaszcza w rejonie podudzi, należy spodziewać się najgroźniejszych powikłań, jak owrzodzenia. Dobre praktyki wskazują na regularną ocenę stanu skóry u osób starszych, a nie szukanie zmian w obrębie jamy ustnej czy przełyku w kontekście tej choroby. Warto wracać do standardów i fachowej literatury, żeby nie popełniać takich uproszczeń w myśleniu.