Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

Po zawale mięśnia sercowego u osób starszych bardzo łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że należy kierować się ogólnymi zasadami żywienia seniorów lub wybierać modne diety, które rzekomo poprawiają ogólną kondycję. Tymczasem z punktu widzenia profilaktyki kardiologicznej takie podejście często prowadzi na manowce. Dieta ubogobiałkowa, choć czasem spotykana u osób z zaawansowaną niewydolnością nerek, nie jest wskazana po zawale – wręcz przeciwnie, odpowiednia ilość białka pomaga w regeneracji organizmu. Skupianie się tylko na ocenie łaknienia nie adresuje głównego problemu, jakim są zaburzenia lipidowe i ciśnieniowe po zawale. Z kolei promowanie diety bogatotłuszczowej czy bogatoenergetycznej wydaje się mocno kontrowersyjne – obecne standardy wyraźnie podkreślają, że tłuszcze nasycone (czyli te obecne w tłustych mięsach, maśle, śmietanie) zwiększają ryzyko miażdżycy, a co za tym idzie – kolejnych incydentów sercowych. Kontrola stanu skóry czy poziomu glukozy we krwi jest oczywiście ważna u określonych pacjentów (np. z cukrzycą), ale nie są to główne elementy monitorowania po zawale serca. W praktyce spotkałam się nie raz z tym, że opiekunowie z rozpędu stosują zasady diety „dla starszych” bez uwzględnienia specyfiki schorzeń – to typowy błąd. Standardy Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego i Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego są jasne: dieta ubogocholesterolowa wraz z regularną kontrolą ciśnienia to filary wtórnej prewencji zawału. Skupianie się na niewłaściwych parametrach odciąga uwagę od tego, co naprawdę chroni przed kolejną chorobą serca. Warto o tym pamiętać, bo czasem drobna zmiana w podejściu daje ogromny efekt dla zdrowia podopiecznego.