Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Zawód: Opiekun osoby starszej
Aby zachować kondycję fizyczną 70-letniej pacjentki z chorobą wieńcową, która doświadcza bólu za mostkiem oraz duszności podczas większego wysiłku, opiekun powinien jej zaproponować
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Spacery są najbardziej odpowiednią formą aktywności fizycznej dla 70-letniej podopiecznej z chorobą niedokrwienną serca, szczególnie gdy występują objawy takie jak ból za mostkiem i duszność podczas większego wysiłku. Ta łagodna forma ćwiczeń pozwala na stopniowe zwiększanie poziomu aktywności, co jest istotne w rehabilitacji kardiologicznej. Spacery, jako forma aerobowego treningu o niskiej intensywności, wspierają poprawę wydolności sercowo-naczyniowej, a także przyczyniają się do obniżenia ciśnienia krwi i poprawy ogólnego samopoczucia psychicznego. W przypadku osób starszych, które mogą mieć ograniczenia związane z chorobami serca, ważne jest, aby podejście do aktywności fizycznej było dostosowane do ich indywidualnych możliwości oraz zdrowia. Regularne spacery, zalecane przez kardiologów, powinny być prowadzone na świeżym powietrzu, w spokojnym tempie, co sprzyja nie tylko poprawie kondycji, ale również redukcji stresu i poprawie nastroju. Dla osób z chorobami serca czas trwania spacerów można stopniowo zwiększać, zaczynając od 10-15 minut dziennie i stopniowo dochodząc do 30 minut lub więcej, co jest zgodne z zaleceniami American Heart Association dotyczących aktywności fizycznej.
Biegi terenowe, trekking oraz trening interwałowy, mimo że mogą być atrakcyjne dla osób w lepszej kondycji fizycznej, nie są odpowiednie dla osoby starszej z chorobą niedokrwienną serca. Bieganie, nawet w wersji terenowej, wymaga znacznie większego wysiłku oraz obciąża układ sercowo-naczyniowy, co może prowadzić do nasilenia objawów takich jak ból za mostkiem czy duszność. Osoby z chorobami serca powinny unikać intensywnych ćwiczeń, które mogą skutkować niebezpiecznymi konsekwencjami zdrowotnymi. Trekking, mimo że może być wykonywany w umiarkowanym tempie, często wiąże się z wzniesieniami i zmiennością terenu, co dodatkowo zwiększa ryzyko wystąpienia objawów niewydolności serca. Z kolei trening interwałowy opiera się na intensywnych wysiłkach przeplatanych z okresami odpoczynku, co jest niewłaściwe dla osób z ograniczeniami sercowymi, ponieważ może prowadzić do nagłych skoków tętna i ciśnienia krwi, co jest kategorycznie odradzane przez specjalistów w rehabilitacji kardiologicznej. Kluczowe jest, aby osoby z chorobami serca skupiły się na formach aktywności, które są dostosowane do ich indywidualnych możliwości, co w praktyce oznacza wybór ćwiczeń o niskiej intensywności, takich jak spacery.