Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Zawód: Opiekun osoby starszej
Aby zapobiec powstawaniu odleżyn poprzez zmniejszenie ucisku na region krzyżowy, guzy kulszowe oraz pięty, zaleca się, aby pacjent był ułożony na
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Ułożenie pacjenta na boku z uniesionym wezgłowiem na wysokość 30° jest optymalną pozycją zapobiegającą powstawaniu odleżyn, szczególnie w rejonie krzyżowym, guzów kulszowych oraz pięt. Taka pozycja minimalizuje ciśnienie na newralgiczne miejsca, co jest kluczowe w profilaktyce odleżyn. Warto zaznaczyć, że uniesienie wezgłowia na 30° pomaga również w zapewnieniu komfortu pacjenta oraz ułatwia oddychanie, co jest istotne w przypadku osób z ograniczeniami w poruszaniu się. Pozycjonowanie pacjenta w ten sposób zgodne jest z wytycznymi dotyczącymi opieki nad osobami unieruchomionymi, które zalecają regularną zmianę pozycji ciała oraz zastosowanie odpowiednich technik, aby zmniejszyć ryzyko powstawania odleżyn. Przykłady skutecznych praktyk obejmują wykorzystanie materacy przeciwodleżynowych oraz regularne kontrolowanie stanu skóry w miejscach narażonych na odleżyny, co stanowi integralną część kompleksowej opieki nad pacjentem.
Wybór pozycji pacjenta na brzuchu z uniesionym wezgłowiem na wysokość 50° wydaje się na pierwszy rzut oka korzystny, jednak w rzeczywistości stwarza większe ryzyko rozwoju odleżyn. Ułożenie na brzuchu powoduje, że ciśnienie na kluczowych punktach styku z podłożem, takich jak klatka piersiowa i miednica, jest znacznie wyższe, co sprzyja powstawaniu owrzodzeń. Użycie zbyt dużego kąta nachylenia wezgłowia również wpływa na obciążenie układu oddechowego, co może być niebezpieczne dla pacjentów z problemami z oddychaniem. Pozycja na boku z uniesionym wezgłowiem na 50° może natomiast prowadzić do niestabilności ciała pacjenta, zwiększając ryzyko upadków i urazów. Z kolei pozycja na plecach z uniesionym wezgłowiem na wysokość 70° nie tylko zwiększa ryzyko odleżyn w okolicy lędźwiowej, ale również może powodować dyskomfort oraz problemy z krążeniem. Zatem, kluczowymi błędami myślowymi są powszechne przekonania o efektywności nachylenia ciała w celu ulżenia w oddychaniu i równocześnie zapobieżeniu odleżynom, bez odpowiedniego zrozumienia mechanizmów ciśnienia działającego na skórę oraz tkanek podskórnych. Właściwe podejście do profilaktyki odleżyn powinno opierać się na dogłębnym zrozumieniu mechaniki ciała oraz zastosowaniu wskazówek wynikających z badań dotyczących pozycji pacjenta oraz ciśnienia. Takie działania są zgodne z najlepszymi praktykami opieki zdrowotnej i powinny być priorytetem w opiece nad osobami unieruchomionymi.