Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

Często wydaje się, że proste triki, takie jak zapisanie godziny na opakowaniu leku albo pozostawienie go na widoku, wystarczą, żeby osoba z zaburzeniami pamięci nie zapomniała wziąć leku. Niestety, w praktyce to rzadko się sprawdza. Osoby z problemami poznawczymi bardzo często nie reagują na takie podpowiedzi – mogą zupełnie nie zwrócić uwagi na napis, nie zrozumieć jego znaczenia albo po prostu zignorować opakowanie, nawet jeśli leży na środku stołu. Poproszenie sąsiada o przypominanie jest trochę ryzykowne – sąsiad nie zna szczegółów stanu zdrowia pacjenta, nie jest na miejscu przez cały czas i nie ponosi odpowiedzialności za ewentualne błędy. To bardziej rozwiązanie tymczasowe albo awaryjne, a nie systematyczna opieka zgodna z dobrymi praktykami. Branża opiekuńcza jasno mówi, że kontrolę nad przyjmowaniem leków, zwłaszcza tych wymagających konkretnego czasu podania i warunków (np. na czczo), powinien sprawować odpowiedzialny opiekun, a nie przypadkowa osoba czy samo podopieczny. Myślenie, że wystarczy zostawić wskazówkę albo obarczyć obowiązkiem osobę z zewnątrz, prowadzi do typowego błędu – nadmiernego zaufania do samodzielności osoby, która tej samodzielności już właściwie nie ma. Moim zdaniem, to wymaga świadomej obecności, kontroli i znajomości procedur – tak jak poleca się w standardach opieki długoterminowej. Właśnie dlatego tak ważne jest, żeby opiekun był aktywnie zaangażowany, a nie liczył na przypadek.