Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Zawód: Opiekun osoby starszej
W pielęgnacji osoby starszej z fizyczną niepełnosprawnością szczególnie istotne jest
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Motywowanie osoby starszej z niepełnosprawnością fizyczną do samodzielnego wykonywania codziennych czynności jest kluczowym elementem skutecznej opieki. Tego rodzaju podejście wspiera nie tylko rozwój fizyczny, ale także psychiczny podopiecznego, co jest niezwykle istotne w kontekście ich dobrostanu. Zachęcanie do aktywności sprzyja utrzymaniu sprawności fizycznej, co wpływa na ich niezależność oraz jakość życia. Przykłady mogą obejmować wspólne gotowanie, sprzątanie lub ćwiczenia fizyczne, które są dostosowane do indywidualnych możliwości podopiecznego. W takich sytuacjach rola opiekuna polega na zapewnieniu wsparcia, ale jednocześnie na nieingerowaniu w procesy, które mogą być realizowane samodzielnie przez osobę starszą. Zgodnie z zasadami gerontologii oraz dobrymi praktykami w opiece nad osobami z niepełnosprawnościami, kluczowe jest stworzenie środowiska sprzyjającego samodzielności i aktywnemu stylowi życia, co sprzyja lepszemu samopoczuciu oraz redukcji uczucia zależności i bezsilności.
Wyręczanie osoby starszej w czynnościach samoobsługowych, choć może wydawać się pomocne, w rzeczywistości przyczynia się do jej pogłębiającej się zależności i osłabienia umiejętności samodzielnego działania. Takie podejście może prowadzić do zaników mięśniowych oraz obniżenia sprawności fizycznej, co jest sprzeczne z nowoczesnymi standardami opieki. Spełnianie wszystkich życzeń podopiecznego w celu uniknięcia pogorszenia stanu emocjonalnego również jest niewłaściwe, gdyż może prowadzić do braku motywacji do działania. Osoba starsza, traktowana jak dziecko, może nie czuć się szanowana i zmotywowana do działania. Co więcej, planowanie dużej ilości obowiązków domowych jest absolutnie nieodpowiednie. Może to wywołać stres oraz uczucie przytłoczenia, co negatywnie wpłynie na zdrowie psychiczne i fizyczne. W dobrych praktykach opiekuńczych stawia się na umiejętność zachęcania do aktywności w sposób przemyślany i dostosowany do możliwości osoby starszej, co pozwala na zachowanie równowagi między wsparciem a samodzielnością.