Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

Wiele osób w sytuacji omdlenia skupia się na metodach, które w teorii mają przynieść ulgę poszkodowanemu, jak sadzanie go czy przykładanie kompresów – i to są bardzo powszechne, ale niestety niezalecane praktyki. Często wydaje się, że posadzenie osoby, która zemdlała, jest bezpieczniejsze niż pozostawienie jej w pozycji leżącej, bo tak się robi przy chwilowym osłabieniu. Jednak według wytycznych pierwszej pomocy, w przypadku omdlenia najskuteczniej pomaga położenie poszkodowanego na plecach oraz uniesienie kończyn dolnych – to poprawia przepływ krwi do mózgu, co jest kluczowe dla szybkiego odzyskania świadomości. Kompresy (ciepłe czy zimne) nie mają tutaj żadnego wpływu na przyczynę omdlenia, a co więcej, mogą tylko opóźnić właściwą interwencję. Dodatkowo, kładzenie zimnego kompresu na czoło czasem bywa kojarzone z obniżaniem gorączki, ale w przypadku omdlenia nie jest to żaden standard postępowania. Zdarza się też, że ktoś podnosi ręce osoby omdlałej, licząc na lepszy dopływ krwi do serca, ale to nie działa korzystnie na przepływ krwi do mózgu, który jest celem tego postępowania. W praktyce ratowniczej kluczowe jest szybkie sprawdzenie oddechu i tętna – bo omdlenie może być objawem poważniejszych stanów, jak zawał, arytmia czy nawet udar. Częstym błędem jest też nieprzywiązywanie wagi do bezpieczeństwa osoby poszkodowanej – sadzanie jej może prowadzić do ponownego omdlenia i upadku, co grozi urazami. Warto wyrobić w sobie nawyk stosowania się do sprawdzonych standardów, a nie do utartych, niefachowych schematów. Odpowiednie działanie według wytycznych, czyli położenie i uniesienie nóg, zwiększa szanse na szybkie ustąpienie objawów i zabezpiecza podopiecznego przed powikłaniami.