Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

W przypadku tego pytania łatwo pomylić się, bo objawy takie jak zasinienie warg, ból brzucha czy nawet uraz kręgosłupa mogą budzić skojarzenia z pozycjonowaniem pacjenta. Jednak każda z tych sytuacji rządzi się swoimi prawami. Zasinienie warg, czyli sinica, sugeruje niedotlenienie, co rzeczywiście wymaga szybkiego działania, ale tutaj priorytetem jest zapewnienie drożności dróg oddechowych i podaż tlenu, a niekoniecznie pozycja wysoka – czasami, na przykład przy utracie przytomności, stosuje się pozycję boczną bezpieczną albo nawet leżącą z uniesioną głową, zależnie od stanu osoby. Ból brzucha to osobny temat – tu wręcz preferuje się pozycję z lekko ugiętymi nogami, by zmniejszyć napięcie mięśni brzucha i złagodzić objawy. Z mojego doświadczenia wynika, że pozycja wysoka przy silnym bólu brzucha może nawet pogorszyć dyskomfort. Jeśli chodzi o uraz kręgosłupa, to absolutnie nie należy zmieniać pozycji bez specjalnych środków ostrożności – tutaj kluczowe jest unieruchomienie w pozycji zastanej, żeby nie prowokować wtórnych uszkodzeń rdzenia. Niestety to częsty błąd, że ktoś przy urazie próbuje usadzić pacjenta, bo wydaje się, że tak będzie mu wygodniej, a można wyrządzić więcej szkody niż pożytku. W praktyce błędne skojarzenie sytuacji klinicznej z pozycją wysoką wynika zwykle z uproszczenia, że „jak coś się dzieje, to lepiej posadzić”, co nie zawsze jest zgodne z wytycznymi. Warto każdorazowo ocenić, co jest najważniejsze dla poszkodowanego – czy komfort oddechowy, czy ochrona kręgosłupa, czy wsparcie przy bólu brzucha – żeby nie przeoczyć istotnych szczegółów. Branżowe standardy bardzo jasno wskazują: pozycja wysoka jest zarezerwowana głównie dla stanu duszności i niektórych przypadków niewydolności serca, więc dobrze jest mieć to zawsze z tyłu głowy.