Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej

Wysokie ułożenie kończyn dolnych jest często błędnie kojarzone z wieloma efektami, które nie mają uzasadnienia w fizjologii człowieka. Zdarza się, że ktoś myśli, że taka pozycja pomaga usunąć wydzielinę z płuc, ale to nieprawda – odprowadzanie wydzieliny z dróg oddechowych, czyli drenaż ułożeniowy, wymaga raczej określonych pozycji ciała, w których układamy pacjenta tak, by grawitacja wspomogła odpływ śluzu z oskrzeli, ale to nie jest związane z nogami, tylko z klatką piersiową. Czasami pojawia się też przekonanie, że unoszenie nóg spowolni krążenie tętnicze, co nie znajduje potwierdzenia w literaturze medycznej – grawitacja nie wpływa negatywnie na przepływ krwi tętniczej, a wręcz może poprawić ogólny powrót krwi do serca. Jeśli chodzi o poprawę pracy mięśni szkieletowych, to raczej aktywność fizyczna, ćwiczenia czy fizjoterapia mają tu znaczenie, a nie bierne unoszenie kończyn. W praktyce osoby mylą te pojęcia, bo wysokie ułożenie nóg jest często mylone z ćwiczeniami izometrycznymi czy nawet z treningiem oddechowym. Warto pamiętać, że podnoszenie nóg ponad poziom serca służy głównie poprawie powrotu żylnego – tak uczą na kursach ratowników medycznych i tak wynika z dobrych praktyk. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie tych zależności pomaga lepiej dobierać pozycje ułożeniowe pacjenta, zwłaszcza w sytuacjach nagłych czy przy przewlekłych problemach z krążeniem żylnym. Każda inna interpretacja tego zabiegu jest raczej efektem nieporozumień lub nieścisłości w przekazie szkoleniowym.