Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Zawód: Opiekun osoby starszej
Zachowanie osoby, która odmawia wyjścia z mieszkania, zasłania okna i twierdzi, że jest monitorowana oraz podsłuchiwana, wskazuje na występowanie urojeń
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'prześladowcze' jest prawidłowa, ponieważ zachowanie podopiecznej wskazuje na obecność urojeń prześladowczych, które są definiowane jako fałszywe przekonania o byciu prześladowanym, szpiegowanym lub obserwowanym. Osoby doświadczające takich urojeni mogą wykazywać zachowania obronne, takie jak zasłanianie okien czy unikanie wychodzenia z domu, co jest próbą ochrony przed wyimaginowanym zagrożeniem. W praktyce klinicznej istotne jest zrozumienie tych objawów, aby móc skutecznie interweniować. W ramach terapii poznawczo-behawioralnej, terapeuci często pracują nad identyfikowaniem i kwestionowaniem tych urojeniowych myśli, co pozwala pacjentom na lepsze funkcjonowanie w codziennym życiu. Warto również zwrócić uwagę na standardy diagnostyczne, takie jak DSM-5, które kategoryzują tego typu urojenia jako istotny symptom w zaburzeniach psychotycznych, co przekłada się na skuteczniejsze metody leczenia.
Niezrozumienie różnicy pomiędzy urojeniami prześladowczymi a innymi typami urojeniowych przekonań, takimi jak urojenia nihilistyczne, wielkościowe czy ksobne, prowadzi do błędnych wniosków w ocenie zachowania pacjenta. Urojenia nihilistyczne dotyczą przekonań o nieistnieniu rzeczywistości, co nie jest zgodne z opisanym zachowaniem, gdzie podopieczna wydaje się być przekonana o konkretnym zagrożeniu z zewnątrz. Urojenia wielkościowe charakteryzują się przekonaniem o posiadaniu wyjątkowych zdolności lub znaczenia, co również nie ma zastosowania w tej sytuacji. Urojenia ksobne zaś dotyczą przekonania, że inne osoby odnoszą się bezpośrednio do jednostki, co może wydawać się zbliżone, jednak w tym przypadku mamy do czynienia z bardziej jednoznacznym przejawem strachu przed prześladowaniem. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w praktyce psychologicznej, ponieważ odpowiednie zidentyfikowanie rodzaju urojeniowych myśli pozwala na skuteczniejsze podejście terapeutyczne oraz wypracowanie efektywnych strategii interwencyjnych. Błędy w klasyfikacji mogą prowadzić do nieadekwatnych metod leczenia, co wpływa na jakość opieki nad pacijentem.