Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Opiekun jest w stanie ocenić stopień niezależności podopiecznego w zakresie realizowania obowiązków domowych, robienia zakupów, zarządzania finansami oraz korzystania z telefonu, posługując się skalą
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Skala Lawtona, znana również jako Skala Oceny Stopnia Samodzielności w Codziennych Aktywnościach, jest narzędziem wykorzystywanym do oceny zdolności osób do samodzielnego wykonywania codziennych czynności, takich jak prace domowe, zakupy, gospodarowanie pieniędzmi oraz korzystanie z telefonu. Jest to szczególnie istotne w pracy z osobami starszymi oraz z niepełnosprawnościami, gdzie ocena samodzielności ma kluczowe znaczenie dla planowania odpowiednich interwencji i wsparcia. Skala ta składa się z kilku obszarów, które są oceniane na podstawie poziomu samodzielności podopiecznego, co pozwala na precyzyjne określenie, jakie wsparcie jest potrzebne. Przykładowo, jeśli osoba ma trudności z robieniem zakupów, opiekun może skoncentrować się na nauce umiejętności planowania oraz korzystania z listy zakupów. Ocena Lawtona wspiera również proces podejmowania decyzji w zakresie dalszej opieki, a także ułatwia monitorowanie postępów w rehabilitacji. W praktyce, wykorzystanie tej skali w codziennej pracy opiekunów i terapeutów przyczynia się do lepszego dostosowania programów wsparcia do indywidualnych potrzeb podopiecznych.
Odpowiedzi Glasgow, Dauglasa i Katza nie są właściwe w kontekście oceny samodzielności w codziennych czynnościach. Skala Glasgow, znana przede wszystkim jako skala oceny stanu świadomości, jest narzędziem używanym do oceny poziomu nieprzytomności u pacjentów oraz wykrywania potencjalnych uszkodzeń neurologicznych. Nie odnosi się ona do codziennych umiejętności, takich jak zarządzanie finansami czy wykonywanie prac domowych, co czyni ją nieodpowiednią w kontekście tego pytania. Z kolei skala Dauglasa jest narzędziem wykorzystywanym w kontekście oceny poziomu funkcji fizycznych, jednak nie koncentruje się na samodzielności w zakresie codziennych aktywności życiowych. Natomiast skala Katza, chociaż również używana do oceny samodzielności, obejmuje ograniczony zakres codziennych działań i nie uwzględnia wszystkich aspektów, takich jak korzystanie z telefonu czy robienie zakupów. Kluczowym błędem myślowym prowadzącym do wyboru tych odpowiedzi może być mylenie różnych narzędzi oceny, które są stosowane w różnych kontekstach klinicznych. Zrozumienie specyfiki każdego z narzędzi oceny jest niezbędne do prawidłowej interpretacji wyników oraz do zapewnienia odpowiedniego wsparcia dla podopiecznych. Znajomość zakresu aplikacji poszczególnych skal pozwala na właściwe ich zastosowanie w praktyce opiekuńczej i terapeutycznej.