Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Opiekun staje się dla osoby korzystającej z domu pomocy społecznej tzw. ważną postacią, gdy spędza z nią dłuższy czas
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Właściwa odpowiedź wskazuje, że opiekun staje się osobą znaczącą dla mieszkańca domu pomocy społecznej, gdy ma wpływ na jego decyzje i jest dla niego ważny. To podejście jest zgodne z zasadami person-centered care, które kładą nacisk na indywidualne podejście do każdej osoby, uwzględniając jej potrzeby, preferencje oraz wartości. W praktyce oznacza to, że opiekun nie tylko zapewnia wsparcie, ale również angażuje mieszkańca w proces podejmowania decyzji dotyczących jego codziennego życia, co zwiększa poczucie autonomii i godności. Przykładowo, opiekun może konsultować się z mieszkańcem podczas planowania jego diety, aktywności czy zajęć, co wpływa na jego samopoczucie i jakość życia. Tego rodzaju relacja opiekun-mieszkaniec opiera się na zaufaniu i wzajemnym szacunku, co jest kluczowe w kontekście pracy w domach pomocy społecznej. Warto podkreślić, że wspieranie mieszkańców w podejmowaniu decyzji jest również zgodne z przepisami prawa, które nakładają na placówki obowiązek zapewnienia mieszkańcom aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym oraz decyzyjnym.
Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że ich treść nie oddaje istoty relacji pomiędzy opiekunem a mieszkańcem domu pomocy społecznej. Stwierdzenie, że opiekun powinien spełniać wszystkie zachcianki mieszkańca, prowadzi do niezdrowego układu, w którym opiekun traci swoją rolę jako osoba wspierająca, a staje się jedynie dostawcą wygód. Taka relacja może prowadzić do zależności i braku rozwoju osobistego mieszkańca. Zaspokajanie podstawowych potrzeb jest niewątpliwie kluczowym obowiązkiem opiekuna, jednak nie wystarcza to do zbudowania znaczącej relacji. Również twierdzenie, że opiekun staje się osobą znaczącą tylko wtedy, gdy zna rozkład dnia i zwyczaje mieszkańca, pomija kluczowy element emocjonalny tej relacji. Wiedza o zwyczajach jest ważna, ale sama w sobie nie buduje więzi opartej na zaufaniu i wzajemnym szacunku. Relacja opiekun-mieszkaniec powinna opierać się na wspólnym podejmowaniu decyzji, co wpływa na jakość życia mieszkańca oraz jego samopoczucie. Kluczowe jest zrozumienie, że w pracy z osobami potrzebującymi wsparcia, chodzi o aktywne uczestnictwo mieszkańców w życiu, a nie tylko o zaspokajanie ich podstawowych potrzeb fizycznych.